Ένα Θεραπευτικό Δώρο: Απαλλαγή από «Γλαύκωμα» με Ψυχιατρική Οργονοθεραπεία
της Λουίζας Λανς (Louisa Lance), M.D.
Ένας 25χρονος παντρεμένος Ισραηλίτης, ήρθε για θεραπεία πριν ένα χρόνο επειδή έπασχε από κατάθλιψη και γενικά αισθανόταν δυσαρεστημένος από τον τρόπο λειτουργίας του. Ο Καρλ ήταν φοιτητής της ιατρικής και πρόσφατα είχε μάθει ότι είχε αμφοτερόπλευρο γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας.
Ακολουθούσε θεραπευτική αγωγή με Timoptic (β - αναστολέας) με καλά αποτελέσματα. Έξι μήνες μετά το ξεκίνημα της θεραπείας του χώρισε με τη γυναίκα του και άρχισε να λειτουργεί καλύτερα στο πανεπιστήμιο και με τους φίλους του. Η κατάθλιψή του μειωνόταν, και αισθανόταν περισσότερο διεσταλμένος και αισιόδοξος.
Σ' αυτό το σημείο αποφάσισε να σταματήσει τη χρήση του Timoptic και να ξαναμετρήσει την ενδοφθάλμια πίεση. Τα επαναλαμβανόμενα τεστ που έκανε για τη μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης έδωσαν φυσιολογικές μετρήσεις με μερικές όμως ενδιαφέρουσες εξαιρέσεις.
Ιστορικό
Ο Καρλ ήταν ο μεγαλύτερος από τρία αδέλφια. Ανατράφηκε από μια μεσοαστική οικογένεια που πολεμούσε να ανέβει κοινωνικά, μέσα σε μια ατμόσφαιρα όπου κυριαρχούσε η ακαμψία και οι εντολές του τύπου «αυτό πρέπει να το κάνεις», «αυτό δεν πρέπει», «αυτό είναι λάθος» και «αυτό είναι σωστό». Η μητέρα του αν και είχε τη δυνατότητα να εκφράσει τρυφερότητα στους γιους της, τους χειριζόταν με τον τρόπο της, προκαλώντας τους ενοχές και χρησιμοποιώντας τον πατέρα ως απειλή. Με αυτό τον τρόπο κατάφερνε να διατηρεί την εικόνα του «καλού» γονέα.
Ο πατέρας ήταν επικριτικός και επιτιμητικός και ο Καρλ ένιωθε ότι ποτέ δε θα μπορούσε να τον ευχαριστήσει ανεξάρτητα πόσο σκληρά θα προσπαθούσε. Τελικά, ένιωσε ότι έγινε αποδεκτός από τον πατέρα του μόνο όταν έγινε φοιτητής της ιατρικής και παντρεύτηκε.
Στο σπίτι του στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του αισθανόταν δυστυχισμένο και ευχόταν ενδόμυχα να είχε άλλους γονείς. Δεν αισθανόταν δεμένος με τους μικρότερους αδελφούς του και προστάτευε ζηλότυπα τους φίλους του από αυτούς. Επειδή αισθανόταν πολύ αποκομμένος από την οικογένειά του επινόησε, ενώ ήταν στην περίοδο της εφηβείας, μια «μυστική ζωή». Προσποιούταν ότι ήταν ένας διάσημος αθλητής, ένας σταρ της ροκ, ή κάποιος άλλος, που κέρδιζε επαίνους και χειροκροτήματα, ενώ κατά καιρούς έκανε οτοστόπ απλά και μόνο για να έχει κάποιον να μιλά.
Ο Καρλ ήταν πολύ αθλητικός τύπος αλλά μετά την απόρριψή του από την ομάδα μπέιζμπολ του κολεγίου του άρχισε να χρησιμοποιεί διάφορα ναρκωτικά. Αν και τον έκαναν παρανοϊκό κατά διαστήματα, ισχυρίστηκε ότι αυτή ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής του.
Ένιωθε ότι ήταν περισσότερο αποδεκτός από τους φίλους του και όταν ήταν «χάι» μπορούσε να τους μιλά με μεγαλύτερη άνεση. Είχε διαδοχικές σχέσεις μικρής διάρκειας με κορίτσια και γενικά η τύχη του σε αυτό το πεδίο δεν ήταν και τόσο καλή.
Πριν δυο χρόνια γνώρισε την Μπέτι και σύντομα αποφάσισαν να ζήσουν μαζί. Ο Καρλ ισχυρίζεται ότι στην πραγματικότητα δεν του άρεσε, αλλά ήταν διαθέσιμη σεξουαλική σύντροφος και επιπλέον της άρεσε. Παντρεύτηκαν σε λίγους μήνες, αλλά η σχέση τους ήταν καταδικασμένη από το ξεκίνημά της. Το ζευγάρι είχε ελάχιστα κοινά ενδιαφέροντα και ο καθένας τους ήταν αδιάφορος για τη δουλειά του άλλου. Ο Καρλ πέρασε μεγάλα χρονικά διαστήματα αγνοώντας την και ασχολούμενος με μοναχικές περιπλανήσεις.
Υπέφερε σε όλη του τη ζωή από φτωχή αυτοεκτίμηση και κατάθλιψη. Οι δυσκολίες του εντάθηκαν από τότε που άρχισε να σπουδάζει ιατρική και γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του. Έπασχε από περιοδική αϋπνία που εξελίχθηκε σε χρόνια. Για να μπορεί να κοιμάται επινόησε πολύπλοκες τελετουργίες, που άρχιζαν αρκετές φορές στις έξι το απόγευμα για να είναι σίγουρος ότι θα μπορούσε να κοιμηθεί κατά τα μεσάνυχτα.
Στις αρχές του 1979 άρχισε να έχει κανονικά και προβλεπόμενα εναλλασσόμενες «καλές και κακές ημέρες». Στις καλές ημέρες μπορούσε να συναναστρέφεται με δεκάδες άτομα και αισθανόταν ήρεμος και ότι έλεγχε τη ζωή του. Στις κακές ημέρες προτιμούσε να μένει σπίτι, αλλά εάν ήταν αναγκαίο να βγει έξω, το θεωρούσε υπερβολικά δύσκολο να μιλά με ανθρώπους και γενικά ένιωθε «εχθρικά».
Ήταν στην κυριολεξία τη μια μέρα στις καλές του και την άλλη στις μαύρες του. Τον καιρό που ήρθε για θεραπεία βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Ακόμα και οι καλές ημέρες είχαν αχρηστευθεί επειδή σκεφτόταν για την επόμενη ημέρα και προκαταλαμβανόταν με αυτό τον τρόπο, γιατί η επόμενη ημέρα ήταν προγραμματισμένη με απαρέγκλιτη ακρίβεια να είναι κακή.
Σε αυτή την περίοδο (αρχές του 1979) διαγνώσθηκε το γλαύκωμά του το οποίο ενίσχυσε την κατάθλιψή του. Όταν είχε το πρώτο ραντεβού μαζί μου βεβαιώθηκε ότι θα ήταν σε «καλή» ημέρα.
Βιοφυσική εξέταση
Ο Καρλ ήταν καλά αναπτυγμένος και παρά τη γενειάδα του φαινόταν νεότερος για την ηλικία του. Αναφέρθηκε στη ζωή του με ένα ελεγχόμενο τρόπο και χωρίς συγκινησιακά ξεσπάσματα. Ωστόσο, με θέματα που είχαν φόρτιση εκδήλωνε ένα «κρυφό χαμόγελο» που έμοιαζε κάπως σαν τικ και συχνά ξερόβηχε καθαρίζοντας το λαιμό του η κατάπινε. Καθώς τον κοίταζα είχα την εντύπωση ότι ήταν ενεργειακά συγκρατημένος στο στήθος του, το λαιμό του και το κεφάλι του. Θώρακα είχε παντού, αλλά ήταν ιδιαίτερα έντονος στα ανώτερα τμήματα, ενώ η εξέταση ορισμένων τμημάτων θωράκισης ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική.
Οι κόρες των ματιών του ήταν ιδιαίτερα διεσταλμένες, με ανισοκορία (η αριστερή μεγαλύτερη από τη δεξιά). Και οι δύο αντιδρούσαν φυσιολογικά στο φως και στην προσαρμογή. Τα μάτια του ήταν γυαλιστερά και κοίταζαν φοβισμένα και με άγχος. Όλες οι κινήσεις του οπτικού τμήματος ήταν άκαμπτες και απότομες. Το ινίο ήταν σε ένταση και σκληρό σαν βράχος. Από όλα τα τμήματα θωράκισης ο λαιμός έδειχνε να έχει την πιο έντονη και συμπαγή θωράκιση. (Αργότερα έμαθα ότι όταν ήταν έφηβος είχε κάνει διάφορες ασκήσεις για να αυξήσει το μέγεθος του λαιμού του, γιατί ήταν πάντα συνεσταλμένος εξαιτίας του ότι δεν έδειχνε ψηλός και δυνατός). Όταν αναστέναζε είχα την αίσθηση ότι ένας τεράστιος όγκος αέρα σπρωχνόταν να βγει από μια στενή σωλήνα. Μετά από λίγες αναπνοές φορτιζόταν γρήγορα κάτι που αύξανε το κράτημα στο λαιμό του ενώ κατά διαστήματα φαινόταν ότι θα έσκαζε προς τα πάνω.
Από την αρχή ελαφριά πίεση στο ινίο ή οποιαδήποτε προσέγγιση στον τράχηλο οδηγούσε σε σπασμωδικούς λυγμούς. Ήταν γι' αυτόν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που μπορούσε να κλαίει και αυτό τον εντυπωσίαζε και τον ανακούφιζε ταυτόχρονα. Με μεγάλη προσπάθεια και συνεργασία από τη μεριά του καταφέραμε να επινοήσουμε μερικούς χειρισμούς οι οποίοι άνοιγαν το λαιμό του και έτσι μείωναν τον κίνδυνο από την αύξηση της ενέργειας. Αυτό του επέτρεψε να κλαίει περισσότερο ολοκληρωμένα και έδινε διέξοδο στην οργή του όταν αυτή αναδυόταν.
Αν και το στήθος του κρατιόταν φουσκωμένο στην εισπνοή, μπορούσε να πιέζεται με τα χέρια και ο Καρλ είχε τη δυνατότητα να «αφήνεται» όταν του ζητούσα να το κάνει. Πρέπει να σημειώσω ότι η εντύπωση που έδινε ήταν ότι έκανε μια απελπισμένη προσπάθεια για να «κρατηθεί στα πόδια του». Ο θώρακάς του ειδωμένος ενεργειακά, του επέτρεπε να έχει ήρεμο και γενναίο προσωπείο, πίσω από το οποίο κόχλαζαν εκρηκτική οργή και κλάμα.
Το περισσότερο μέρος της δουλειάς μου επικεντρώθηκε στο οπτικό και τραχηλικό τμήμα. Η αναπνοή προκαλούσε δυνατά νευροφυτικά ρεύματα στο πρόσωπό του και στα χέρια του. Αργότερα αισθάνθηκε οργονοτικές αισθήσεις γύρα από τα μάτια, το ηλιακό πλέγμα και τα πόδια του. Έγινε ικανός να έρχεται επαφή και να εκφράζει το φόβο και την οργή του με τα μάτια, καθώς και το κλάμα και τη λύπη του. Οι κόρες των ματιών του έγιναν λιγότερο διεσταλμένες, εκτός από τότε που ένιωθε άγχος, που τώρα έχει τη δυνατότητα να το αισθάνεται στα μάτια του. Με την απελευθέρωση του μίσους και της οργή του εξαφανίστηκαν το γέλιο που έμοιαζε με τικ και το κρυφό χαμόγελο.
Χαρακτηρολογικά αναγνώρισε τους κύριους τρόπους συμπεριφοράς του. Την παθητικότητά του, την ανάγκη να ελέγχει και πως αυτό το προσωπείο του «καλού παιδιού» βρισκόταν σε δυσαρμονία με τα αληθινά συναισθήματά του. Σε μερικές συνεδρίες μόλις εξέφρασε δολοφονική οργή, ανέφερε ότι η όρασή του καθάρισε. Έγινε περισσότερο ενεργητικός στην αναζήτηση γυναικών και στις σχέσεις του με τους συμμαθητές του. Άρχισε ακόμα, να διασκεδάζει περισσότερο. «Τώρα πηγαίνω για ύπνο τον περισσότερο καιρό όπως ένα φυσιολογικό άτομο», λέει και επιπλέον βρήκε ότι η ρουτίνα της καλής και κακής ημέρας μειώθηκε αξιοσημείωτα.
Οπτική βιοπάθεια
Κατά τη διάρκεια του αρχικού ραντεβού ο Καρλ με ρώτησε αν η θεραπεία θα μπορούσε να βοηθήσει το γλαύκωμά του. Απάντησα ότι δεν ήξερα, αλλά προβληματίσθηκα από αυτή τη σκέψη. Η διάγνωση έγινε αφού πρώτα μια σειρά από τονομετρικές εξετάσεις έδειξαν ανεβασμένη πίεση και στα δυο μάτια. Η βυθοσκόπηση έδειξε αυξημένη κοίλανση της οπτικής θηλής και η γωνιοσκόπηση αποκάλυψε ανοιχτές γωνίες και ένα αυξανόμενο βαθμό ακτινοειδών προβολών. Το τεστ μετά από πόση ύδατος ήταν και αυτό θετικό και δεν είχε έκπτωση του οπτικού πεδίου. Το Timoptic μείωσε την εσωφθαλμική πίεση αλλά έπρεπε να συνεχίσει να παίρνει αυτό το φάρμακο. Η μόνη άλλη οπτική παθολογία που είχε, ήταν η σοβαρή μυωπία από την ηλικία των επτά ετών.
Χωρίς να το γνωρίζω ένα Σάββατο τον περασμένο Φεβρουάριο σταμάτησε να παίρνει το φάρμακο για το γλαύκωμα. Επειδή γνώριζε ότι οι επιδράσεις του Timoptic δε διαρκούν περισσότερο από ένα εικοσιτετράωρο εξέταζε την ενδοφθάλμιά του πίεση σε καθημερινή βάση για τις επόμενες τέσσερις ημέρες. Αν εξαιρέσουμε τη φυσιολογική ημερήσια διακύμανση η πίεσή του παρέμενε μέσα σε κανονικά όρια.
Ήρθε στη συνεδρία του την τέταρτη ημέρα και μου είπε τα νέα αναστατωμένος. Θα πρέπει να παραδεχθώ ότι ήμουν επιφυλακτική και επειδή δεν είμαι οφθαλμίατρος του ζήτησα να εξετασθεί από έναν ειδικό και να μου δώσει την εξέταση. Ένας οφθαλμίατρος εξέτασε τον Καρλ μετά τρεις βδομάδες από τη στιγμή που είχε σταματήσει το φάρμακο και βεβαίωσε ότι είχε φυσιολογική πίεση. Ακόμα, τον συμβούλεψε να μη χρησιμοποιήσει φάρμακα, αλλά να ελέγχει περιοδικά τα μάτια του. Ο ίδιος γιατρός ανέφερε ακόμα, ότι σύμφωνα με την εκτίμησή του η κοίλανση της οπτικής θηλής ήταν φυσιολογική.
Ο Καρλ συνέχισε να κάνει σημαντικές προόδους στη θεραπεία του και η ποιότητα της ζωής του βελτιώθηκε. Ωστόσο, την άνοιξη αυτού του χρόνου υπέστη μια κακοήθη, καταστροφική και πανουκλιασμένη επίθεση. Λόγω της φύσης και της πηγής αυτής της επίθεσης δεν μπορούσε στην πραγματικότητα να αμυνθεί χωρίς να διακινδυνεύσει το επαγγελματικό του μέλλον. Έτσι αναγκάστηκε να δείξει επιφανειακά ότι υποχωρεί, ενώ μέσα του κόχλαζε από οργή και αγανάκτηση. Ο θώρακας των ματιών και του τραχήλου του επανεμφανίσθηκε σε όλο του το μέγεθος και μέσα σε δυο εβδομάδες η οφθαλμική πίεση ανέβηκε παθολογικά. Όταν η κρίση υποχώρησε και αφού είχε εκφράσει τρομερή οργή και άπειρη λύπη κατά τη θεραπεία του, η οφθαλμική πίεση έπεσε. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης με το τονόμετρο Shotz βρήκε ότι μπορούσε συνειδητά να αυξάνει την πίεση απλά και μόνο σκεφτόμενος καταστάσεις που τον εξόργιζαν, ενώ ταυτόχρονα έσφιγγε το λαιμό του.
Σε ένα άλλο χρονικό σημείο η πίεσή του αυξήθηκε παροδικά όταν είχε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο σχέσεων με την οικογένειά του.
Από την τελευταία φορά που είχε λάβει φαρμακευτική αγωγή είχαν περάσει έξι μήνες και εκτός των παραπάνω εξαιρέσεων η οφθαλμική πίεση παρέμενε μέσα σε φυσιολογικά όρια.
Συζήτηση
Ένας 26χρονος παρορμητικός χαρακτήρας με σημαντικό οπτικό μπλοκάρισμα και τραχηλικό θώρακα παρουσιάστηκε εδώ, εξαιτίας των ασυνήθιστων χαρακτηριστικών της οπτικής του βιοπάθειας. Σύμφωνα με την κλασική ιατρική, γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας δεν υποχωρεί και αν αφεθεί χωρίς θεραπευτική αγωγή χάνεται σταδιακά η όραση και τελικά επέρχεται τύφλωση. Μια πρόσφατη θεωρία αναγνωρίζει μια οπτική υπέρταση που δεν είναι γλαύκωμα όταν η κοίλανση της οπτικής θηλής είναι φυσιολογική, δεν υπάρχει έκπτωση του οπτικού πεδίου, αλλά υπάρχει συνεχώς αυξημένη οφθαλμική πίεση. Διαφορές απόψεων υπάρχουν σχετικά με το εάν θα πρέπει ή όχι να υποβάλλεται σε θεραπευτική αγωγή η οπτική υπέρταση και οι περισσότεροι γιατροί στις ΗΠΑ συνιστούν περιοδικές επανεξετάσεις.
Φαίνεται ότι αυτό το ιστορικό αντιπροσωπεύει μια οπτική υπέρταση και όχι γλαύκωμα, δεδομένου ότι ένας πολύ ειδικός οφθαλμίατρος δε βρήκε οργανική διαταραχή ή έκπτωση του οπτικού πεδίου. Δείχνει πιθανό ότι η οπτική υπέρταση αντιπροσωπεύει μια βιοπαθητική διαδικασία όπου υπάρχει μια χρόνια συμπαθητικοτονία ειδικά στο οπτικό και τραχηλικό τμήμα. Αυτή διαταράσσει την εκροή του υδατώδους υγρού του οφθαλμού από τον πρόσθιο θάλαμο του ματιού εξαιτίας της υπερβολικά αυξανόμενης αντίστασης που προκαλείται από το χρόνιο μυϊκό σπασμό και την ακαμψία. Η αυξανόμενη αντίσταση και παρεμπόδιση της εκροής θεωρείται ως η πιο κοινή αιτία του πρωτογενούς γλαυκώματος.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι οι μυωπικοί έχουν μεγαλύτερο πρόσθιο θάλαμο από το κανονικό. Αυτό μας σπρώχνει να υποθέσουμε ότι η μείωση των επιδράσεων της συμπαθητικοτονίας και στη συνέχεια η «χαλάρωση» του μυϊκού συστήματος των ματιών, όχι μόνο μειώνουν τη μυωπία αλλά ακόμα μειώνουν και την οφθαλμική πίεση.
Ο τονομετρικός έλεγχος δεν είναι συνηθισμένος για άτομα κάτω από τα 35 και στην περίπτωση του Καρλ αυτό έγινε δυνατό λόγω των σπουδών του στην ιατρική. Από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι υψηλή εσωφθάλμια πίεση μπορεί να εξελιχθεί σε γλαύκωμα χωρίς κανένα αντικειμενικό σύμπτωμα, φαίνεται ότι οι οργονομιστές γιατροί πρέπει να είναι σε εγρήγορση για την πιθανότητα αυξημένης πίεσης στους ασθενείς τους, όπου η εξελικτική πορεία της θωράκισης προκαλεί αυτό το είδος της παρεμπόδισης στην εκροή από το φλεβικό σύστημα.
Βιβλιογραφία
- Adler, F.H.: "Physiology of the Eye, Clinical Application". St. Louis, Μο.: C. Mosby Co., 1953.
- Baker, E.F.: "Man in Trap". New York: Macmillan Co., 1967.
- Paton, D. and Craig, J.: "Clinical Symposia: Glaucomas". Ciba Monographs: 28:2, 1976.
- Scheie, Η. and Albert, D.: "Textbook of Ophthalmology, 9th edition". W. Β. Saunders Co.: Philadelphia/London/Toronto, 1977.
Πηγή : Το Περιοδικό της Οργονομίας, τεύχος 3, σελίδες 62-67.
Κατεβάστε το παραπάνω άρθρο σε μορφή pdf :
Apallagi_apo_glaykoma.pdf283.24 KB.