Η συνεχής πτώση τού ηθικού και γνωσιακού επιπέδου των νέων ανθρώπων

 

Του Τσαρλς Κόνια, M.D.

Γύρω στο 1960 μια θεμελιώδης μεταλλαγή συνέβη στη δυτική κοινωνία. Από αυταρχική μεταβλήθηκε σε αντι-αυταρχική. Μαζί με αυτή τη μετατροπή επήλθε αλλαγή στη δομή τής θωράκισης των νέων. Η μυϊκή θωράκιση αντικαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό από την οπτική θωράκιση και αυτό το γεγονός επέφερε καταστροφικές συνέπειες τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο και αυτό επειδή η ενέργεια των συγκινήσεων δεν μπορούσε πλέον να συγκρατηθεί και να παγιωθεί στη μυϊκή θωράκιση.

Το αποτέλεσμα εξασθένησης της μυϊκής θωράκισης και αύξησης της οπτικής ήταν η έκφραση καταστροφικών συγκινήσεων και διανοουμενίστικη εκλογίκευση, όπως είναι το μίσος και η περιφρόνηση προς την αυθεντία, ενώ οι κατηγορίες και η εχθρότητα κατευθύνθηκαν στις παραδοσιακές μορφές εξουσίες που βρίσκονταν σε κάθε πλευρά της κοινωνίας.

Η λέξη “ανίδεος” που χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα, περιγράφει με ακρίβεια αυτή τη διανοητική κατάσταση. Οι νεότεροι άνθρωποι έγιναν περισσότεροι παράλογοι και χωρίς επαφή με τους εαυτούς τους και με τον κόσμο. Στην ουσία έγιναν άτομα που έχουν λιγότερη επαφή με την πραγματικότητα.

Η αντιαυταρχική μεταστροφή συνοδεύτηκε για πρώτη φορά με ένα σύνδρομο που περιγράφεται ως διαταραχή στον εστιασμό, ανησυχία και υπερκινητικότητα. Αυτή η κατάσταση ονομάστηκε σύνδρομο υπερκινητικής διαταραχής ελλειμματικής προσοχής / υπερκινητικότητας (Attention Deficit / Hyperectivity Disorder or ADHD).


Από το 2008 έως το 2012 έχει διπλασιασθεί ο αριθμός των νεαρών Αμερικανών που υποβάλλονται σε φαρμακευτική αγωγή γι' αυτό το σύνδρομο. Ένας στους δέκα εφήβους σήμερα παίρνει φάρμακα γι' αυτή τη διαταραχή.

Ας λάβουμε υπόψη μας ότι ο σημερινός πληθυσμός των νέων αντιπροσωπεύεται από τα παιδιά των baby boomers. Τα άτομα αυτά μεγάλωσαν στη δεκαετία τού '60.

Σύμφωνα με τη βιο-ψυχιατρική άποψη τα συμπτώματα του συνδρόμου που έχουν ως κέντρο έκφρασής τους την οπτική περιοχή (εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία τού '60), κρίνονται ως η πρωτογενής έκφραση της διαταραχής.

Ωστόσο, είναι δυνατό να υποβληθεί σε αγωγή κάποιος που πάσχει από αυτό το σύνδρομο χωρίς να λάβει φαρμακευτική αγωγή, αρκεί να απευθυνθεί σε έναν θεραπευτή που διατηρεί τα κατάλληλα προσόντα.

 

http://charleskonia.com/2014/03/15/the-rise-in-peoples-cluelessness/