Αγαπητέ φίλε και φίλη του Αμερικανικού Κολεγίου Οργονομίας,
«Η σωστή ώρα για να διαμορφώσουμε το χαρακτήρα ενός παιδιού είναι περίπου 100 χρόνια πριν γεννηθεί». John Adams
Ποιος έχει στις μέρες μας τέτοιες βαθιές, μακράς πνοής απόψεις; Ποιος, επιπλέον, θεωρεί σημαντική τη θετική επιρροή στο χαρακτήρα, ειδικά ενός παιδιού;
Η απάντηση και στις δυο ερωτήσεις βγαίνει αβίαστα και είναι: «Το Αμερικανικό Κολέγιο Οργονομίας». Η δήλωση του Άνταμς πηγαίνει στην καρδιά όσων αντιπροσωπεύουμε: Να φροντίζουμε τα παιδιά του μέλλοντος επηρεάζοντας με θετικό τρόπο το χαρακτήρα τους.
Το μωρό της φωτογραφίας φαίνεται να κοιτάζει το μέλλον. Τι είδους μέλλον θα δει; Φωτεινό ή σκοτεινό; Από την αρχαιότητα ακόμα, η χειμερινή περίοδος στο Βόρειο Ημισφαίριο ήταν αυτή που γιορταζόταν η επιστροφή της εποχής του φωτός, του καινούργιου χρόνου. Παραδοσιακά, είναι επίσης η εποχή όπου ένα παιδί σαν κι αυτό φέρνει στον κόσμο την ελπίδα και γιορτάζονται το φως και η χαρά.
Αυτή είναι επίσης η εποχή όπου εκατομμύρια άνθρωποι στρέφουν τη νοσταλγία τους για καλύτερη ζωή πάνω σε ένα παιδί που γεννήθηκε εδώ και περισσότερα από δυο χιλιάδες χρόνια. Όμως, το παιδί – Χριστός μεγάλωσε και κήρυττε ότι οφείλουμε να δούμε μέσα στις ίδιες μας τις καρδιές για να ανακαλύψουμε την πηγή των προβλημάτων που μας εμποδίζουν να ζούμε ευχάριστα και με τη Θεία Χάρη. Ο Ιησούς με το μήνυμά του προς τους ανθρώπους ζήτησε να δούμε μέσα στον εαυτό μας. Κάτι που είναι περισσότερο τρομακτικό από οτιδήποτε άλλο, από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη Γη.
Οι γιατροί οργονομιστές επίσης, ζητούν από τους ανθρώπους να κοιτάξουν μέσα τους. Το ζητάμε στη θεραπεία, από τους θεραπευόμενους. Επίσης, το ζητάμε από την κοινωνία όταν παρουσιάζουμε μέσω της λειτουργικής σκέψης κοινωνικά προβλήματα. Έχουμε πίσω μας μια μακρά παράδοση αυτο-στοχασμού. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που οι άνθρωποι βιώνουν έντονα σε αυτό που έχουμε να προσφέρουμε.
Όμως προστρέχω των όσων θέλω να παρουσιάσω. Πριν εξετάσουμε αυτά τα προβλήματα, ας επιστρέψουμε στα λόγια του Άνταμς και ας εξετάσουμε τι μπορεί να συμβεί πριν εκατό περίπου χρόνια ώστε να υπάρξει η δυνατότητα διαμόρφωσης του χαρακτήρα ενός παιδιού, όπως αυτό της φωτογραφίας μας και τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε να διατηρηθεί το φως που λάμπει στο πνεύμα του και των άλλων παιδιών σαν αυτό.
Το 1915 οι άνθρωποι πολεμούσαν «σε έναν πόλεμο που θα τερμάτιζε όλους τους πολέμους». Αυτό αποδείχθηκε όνειρο απατηλό. Όμως, πολύ πέρα από τη στρατιωτική και πολιτική του σημασία ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ευρύ κοινωνικό αντίκτυπο. Αντιπροσώπευε την αρχή κατάρρευσης της αυταρχικής κοινωνικής τάξης πραγμάτων.
Όποιος παρακολούθησε τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά “Downton Abbey” θα διαπίστωσε ότι περιγράφει τις αδιόρατες αλλά συγκλονιστικές συνέπειες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τις επακόλουθες κοινωνικές αλλαγές που επηρέασαν τις ανώτερες αλλά και τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Η κατάρρευση της παλιάς τάξης πραγμάτων έφερε βελτίωση για πολλούς δεδομένου ότι οι κατώτερες τάξεις βρήκαν περισσότερες ευκαιρίες για να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους και οι γυναίκες άρχισαν πια να αναλαμβάνουν ρόλους που παλιότερα ήταν απαγορευμένοι. Ωστόσο, οι βελτιώσεις αντιπροσωπεύουν μόνο μικρό μέρος των κύριων αναδιατάξεων που επήλθαν στο βασικό ιστό της κοινωνίας και επηρέασαν το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου. Οι σημαντικές αλλαγές συνέβησαν αρκετό καιρό πριν και αποτέλεσαν το κακό προμήνυμα της αντιαυταρχικής κουλτούρας που άνθισε στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1960 και στα χρόνια που ακολούθησαν.
Παρά τα προβλήματά της η αυταρχική κοινωνία έλεγχε σε γενικές γραμμές, τις παρορμήσεις του καταστροφικού δευτερογενούς στρώματος. Ένα ανεπαρκές κοινωνικό προσωπείο επιτρέπει στην καταστροφικότητα να το διαπεράσει τόσο στο ατομικό όσο και το μαζικό κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο.
[blockquote class="default"]Η άνοδος της παγκόσμιας τρομοκρατίας, έτσι όπως την ξέρουμε σήμερα, έχει τις ρίζες της σε εκείνες τις κοινωνικο-πολιτικές αναταραχές που τέθηκαν σε κίνηση εκατό χρόνια πριν. Σε τοπικό επίπεδο, η κατάρρευση των περιορισμών που οδηγεί στην ανάδυση της ανθρώπινης καταστροφικότητας αποτυπώνεται στις μαζικές δολοφονίες, καθώς και στη ρατσιστική και οικογενειακή βία.[/blockquote]
Ακόμα πιο κοντά μας, βλέπουμε ότι η ανταρσία απέναντι σε οποιαδήποτε εξουσία και η έλλειψη ξεκάθαρων κανόνων για σωστή συμπεριφορά έχουν οδηγήσει (ειδικά μεταξύ των νέων) σε αχαλίνωτες νευρωτικές, καταστροφικές και αυτο-καταστροφικές εκδηλώσεις.
Οι τεράστιες πολιτικές αναταραχές που πυροδοτήθηκαν με το κοινωνικό και οικονομικό χάος στη διάρκεια και μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν πρωτόγνωρες και πρωτοφανούς βάθους και κλίμακας. Είχαν αποτέλεσμα τη Ρωσική Κομουνιστική Επανάσταση, τον Ιταλικό Φασισμό, το Γερμανικό Ναζισμό και τον Κινέζικο Μαοϊσμό.
Κάποιοι γονείς και παιδιά έχουν αρκετή επίγνωση έτσι ώστε να βλέπουν αυτά τα προβλήματα ως ζητήματα που αφορούν το χαρακτήρα τους και γι΄αυτό το λόγο ζητούν βοήθεια για να τα διαχειριστούν αντί να ρίχνουν το φταίξιμο στην κοινωνία. Οι θεραπευτές που παρακολουθούν το άγχος, τη μιζέρια και το χάος που περιβάλλει τα παιδιά που μεγάλωσαν σε αντι-αυταρχικές οικογένειες, γνωρίζουν ότι τέτοια προβλήματα είναι πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμα και θεραπεύσιμα από τα προβλήματα των συγκρατημένων και καταπιεσμένων παιδιών της αυταρχικής περιόδου.
Τα χαρακτηρολογικά προβλήματα των παιδιών που μεγάλωσαν σε αντι-αυταρχική περίοδο πηγάζουν από παγκόσμια γεγονότα μεγάλης κλίμακας, που κύλησαν τον τροχό της ιστορίας πριν περίπου 100 χρόνια. Σίγουρα δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να αλλάξουμε τα γεγονότα. Και παρά τη νοσταλγία που βιώνουμε ξανά και ξανά για εκείνες τις φαινομενικά όμορφες εποχές, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε αυταρχική κοινωνική δομή ακόμη κι αν το θέλουμε.
Ο κόσμος έχει μαύρα χάλια. Έτσι ήταν με διάφορες μορφές εδώ και χιλιετίες. Ανά τους αιώνες υπήρξαν φορές που όλα φαίνονταν μαύρα κι άραχνα, αλλά η ιστορία της ανθρωπότητας δείχνει ότι η ζωή επικρατεί και η υγεία βρίσκει τον τρόπο να επιβιώνει ακόμα και όταν βρίσκεται στο χείλος της αρρώστιας.
Ήδη, από την αρχή της δεκαετίας του 1920, ο Βίλχελμ Ράιχ άρχισε να ξεπερνά τη θωρακισμένη άποψη η οποία επικρατούσε ανάμεσα στους ανθρώπους για χιλιάδες χρόνια. Εξέλιξε τη λειτουργική γνώση που ανέπτυξε στο πεδίο της οργονομίας. Η μακρόχρονη προοπτική της προσφέρει ελπίδα για να βρει κανείς έναν νέο τρόπο ζωής πέρα από τους περιορισμούς της αυταρχικής αλλά και της αντι-αυταρχικής κοινωνικής θωράκισης.
Η εκατόχρονη κληρονομιά της βιο-ψυχιατρικής θεραπείας
Ένα άλλο γεγονός, αν και μικρότερης κλίμακας από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά έχοντας σε αυτή την περίπτωση τη δυναμική να επηρεάσει βαθιά το χαρακτήρα των σημερινών παιδιών με θετικό τρόπο, που έρχεται πριν 100 χρόνια, μας φωτίζει σαν αχτίδα φωτός. Το 1922, έπειτα από πρόταση του Βίλχελμ Ράιχ και μερικών άλλων νεαρών ψυχαναλυτών, ο Σίγκμουντ Φρόιντ ενέκρινε τη δημιουργία, στο Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο της Βιέννης, ενός σεμιναρίου με στόχο την ανάπτυξη της ψυχαναλυτικής τεχνικής.
Το 1924, ο Φρόιντ ανέθεσε στον Ράιχ να ηγηθεί αυτού του τεχνικού σεμιναρίου. Στη διάρκεια των επόμενων ετών αναπτύχθηκε η τεχνική ανάλυσης του χαρακτήρα μέσα από αυτή την ομάδα. Το 1930, όταν ο Ράιχ μετανάστευσε στο Βερολίνο, επανίδρυσε το τεχνικό σεμινάριο. Πριν την εξάπλωση του ναζισμού μετανάστευσε ξανά από το Βερολίνο στη Δανία και μετά στη Σουηδία το 1933. Μετά μετανάστευσε στη Νορβηγία το 1934 και τελικά στις ΗΠΑ το 1939. Επικεντρωμένος πάντα στο πώς θα βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, επανίδρυσε και λειτουργούσε ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο σε κάθε καινούργια τοποθεσία και συνέχισε να το κάνει ακόμα και όταν το ψυχαναλυτικό κίνημα διέκοψε το 1934 επαφές με τον Ράιχ.
Το σεμινάριο που κυοφόρησε την ανάλυση του χαρακτήρα εμπεριέχοντας τις τεχνικές που βοηθούν τον θεραπευόμενο να ξεπεράσει τις αντιστάσεις του και να δει τον εαυτό του, μαζί με μια συνοπτική θεωρία του χαρακτήρα, εδραίωσε επίσης τη βάση για την ανάπτυξη μιας πραγματικής βιολογικής θεραπείας των συγκινησιακών προβλημάτων. Με την ανάπτυξη τεχνικών βασισμένων σε καινούργια ευρήματα, η θεραπεία που ο Ράιχ εφάρμοζε και δίδασκε εξελίχθηκε από ψυχανάλυση σε χαρακτηρανάλυση και μετά, στα μέσα της δεκαετίας του 1930, σε νευροφυτοθεραπεία, η οποία περιλάμβανε αναπνοή και δουλειά στο σώμα, με στόχο την απελευθέρωση συγκινήσεων από το σώμα του θεραπευόμενου. Το 1940 με την ανακάλυψη της οργονοενέργειας, η θεραπεία προσανατολίστηκε πιο άμεσα στην κίνηση και το μπλοκάρισμα της ενέργειας μέσα σε ολόκληρο τον οργανισμό. Ψυχικά στη θωράκιση του χαρακτήρα και σωματικά στη μυϊκή θωράκιση με μια μέθοδο που ονόμασε «ιατρική οργονοθεραπεία» και τους θεραπευτές «γιατρούς οργονομιστές».
Ο δρ Έλσγουορθ Μπέικερ διατήρησε ζωντανή την εκπαίδευση των γιατρών οργονομιστών
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο Ράιχ στρέφοντας την προσοχή του περισσότερο προς τη βασική έρευνα στην οργονοενέργεια, ζήτησε από τον δρ Έλσγουορθ Μπέικερ να συνεχίσει να εκπαιδεύει γιατρούς οργονομιστές. Με την ηγεσία του Μπέικερ το Τεχνικό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο συνεχίστηκε ως άμεση συνέχεια του αρχικού σεμιναρίου του Ράιχ της εποχής του 1924. Αρκετά μετά τον τραγικό και πρόωρο θάνατο του Ράιχ το 1957, ο Μπέικερ συνέχισε να εκπαιδεύει νέους οργονομιστές μέσω αυτού του σεμιναρίου. Μετά το θάνατο του Μπέικερ το 1985, το Α.Κ.Ο. διατήρησε ζωντανό αυτό το κλινικό σεμινάριο και συνεχίζει να το κάνει κάτω από τη διεύθυνση του δρ Τσαρλς Κόνια ως προέδρου της εκπαιδευτικής επιτροπής.
Η ανάπτυξη του εκπαιδευτικού προγράμματος του Α.Κ.Ο. μετά τον Μπέικερ.
Η αγορά της ιδιοκτησίας του Α.Κ.Ο. στην περιοχή του Πρίνστον το 1986 έδωσε στέγη στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Μέσα στον πρώτο χρόνο τα εκπαιδευτικά σεμινάρια διευρύνθηκαν αυθόρμητα σε τρία μηνιαία κλινικά σεμινάρια αναπτύσσοντας μια δομή που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Το Σεμινάριο Ανάλυση του Χαρακτήρα διαμορφωμένο πρόσφατα το 1986, είναι βασισμένο στην πεποίθηση ότι η χαρακτηρανάλυση αξίζει ιδιαίτερη προσοχή ως η ουσιαστική πλευρά της ιατρικής οργονοθεραπείας. Το Σεμινάριο Αρχικών Σταδίων Θεραπείας ήταν η συνέχεια του «νεαρού» σεμιναρίου που εδραιώθηκε μετά από αίτημα του δρ Μπέικερ υπό την ηγεσία του δρ Κόνια στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Συνεχίζει την αρχική λειτουργία του προσφέροντας ευκαιρίες στους λιγότερο έμπειρους οργονομιστές δίνοντάς τους τη δυνατότητα να παρουσιάζουν περιστατικά θεραπευόμενων. Το πρόσφατα ονομαζόμενο Ανώτερο Τεχνικό Σεμινάριο Έλσγουορθ Μπέικερ αντιπροσωπεύει τον άμεσο απόγονο του σεμιναρίου το οποίο το 1924, οργανώθηκε αρχικά από τον Ράιχ υπό την αιγίδα του Φρόιντ.
Μέχρι τις ημέρες μας όλα τα μέλη του ιατρικού εκπαιδευτικού προγράμματος παρακολουθούν και τα τρία σεμινάρια, κάτι που για τα πιο προχωρημένα μέλη αποτελεί μια συνεχή εκπαιδευτική λειτουργία.
Βιωματικές εμπειρίες από τα σεμινάρια
Συχνά παρακολουθώντας τα σεμινάριά μας την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα αναλογίζομαι την ιστορία μας και θαυμάζω το βάθος και την ειλικρίνεια της συζήτησης καθώς οι οργονομιστές βοηθούν ο ένας τον άλλο για να κατανοήσουν τους ασθενείς τους, βελτιώνοντας έτσι τη θεραπευτική μεθοδολογία τους. Αυτά τα σεμινάρια συνεχίζουν να ακονίζουν και να βελτιώνουν τη θεραπευτική προσέγγιση και παρότι δεν έχουν τη δραματική εξέλιξη που προαναφέραμε όταν τη χαρακτηρανάλυση διαδέχθηκε η νευροφυτοθεραπεία και ακολούθως η ιατρική οργονοθεραπεία, οι βελτιώσεις είναι βαθιές.
Ένας από τους οργονομιστές μού είπε πρόσφατα, ότι για χρόνια ξυπνούσε την πρώτη Κυριακή του μήνα νιώθοντας υπερδιέγερση επειδή θα πήγαινε στο Α.Κ.Ο. για να πάρει μέρος στα σεμινάρια. Φανταζόταν μια εικόνα σαν να έβλεπε τη Γη από το Διάστημα. Οραματιζόταν έναν σκοτεινιασμένο κόσμο όπου κουκκίδες φωτός, η κάθε μια αντιπροσωπεύοντας και από έναν οργονομιστή, συνέκλιναν στο χώρο του Α.Κ.Ο., ο καθένας να ταξιδεύει από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ελβετία, το ¨Όρεγκον, το Κονέτικατ, τη Νέα Υόρκη, την κεντρική Πενσιλβάνια, την ανατολική Πενσιλβάνια, τη Νέα Φιλαδέλφεια, και διάφορα μέρη του Νιου Τζέρσεϊ.
[blockquote class="default"]Η κοινωνιολογία και η ατομική θεραπεία έπαιξαν κεντρικούς ρόλους στην ανάπτυξη της οργονοθεραπείας. Αρκετά νωρίς στη διάρκεια της κλινικής εμπειρίας και κοινωνικής του δράσης ο Ράιχ διερεύνησε πώς ο διαταραγμένος χαρακτήρας κάποιου ατόμου δημιουργεί διαταραγμένες κοινωνικές δομές κάτι που με τη σειρά του ενισχύει και αναπαράγει το νευρωτικό ατομικό χαρακτήρα στις επακόλουθες γενιές.[/blockquote]
Οι ελπίδες που δίνουν οι κοινωνικο-πολιτικές και θεραπευτικές γνώσεις
Τα νήματα των δυο ιστοριών που ακολουθήσαμε έως εδώ σχετικά με την εκατόχρονη επίδραση πάνω στο χαρακτήρα των παιδιών συναντούν δυο θέματα:
Κοινωνικο-πολιτικά συμβάντα και ατομική θεραπεία. Η κοινωνιολογία και η ατομική θεραπεία έπαιξαν κεντρικούς ρόλους στην ανάπτυξη της οργονοθεραπείας. Αρκετά νωρίς στη διάρκεια της κλινικής εμπειρίας και κοινωνικής του δράσης ο Ράιχ διερεύνησε πώς ο διαταραγμένος χαρακτήρας κάποιου ατόμου δημιουργεί διαταραγμένες κοινωνικές δομές κάτι που με τη σειρά του ενισχύει και αναπαράγει το νευρωτικό ατομικό χαρακτήρα στις επακόλουθες γενιές.
[blockquote class="default"]Το φαινομενικά ασήμαντο συμβάν της πρότασης του Ράιχ στον Φρόιντ για τη δημιουργία ενός σεμιναρίου, ενενήντα – τόσα χρόνια πριν, φύτεψε τον σπόρο ο οποίος εξελίχθηκε στη μορφή της θεραπείας που εφαρμόζουμε σήμερα. Αυτή η θεραπεία μάς παρέχει τα εργαλεία να επιδράσουμε θετικά πάνω στο χαρακτήρα των παιδιών όχι μόνο του σήμερα αλλά και όλων των επερχόμενων ετών.[/blockquote]
Το Α.Κ.Ο. πρέπει να βρει τρόπους να φέρει με επιτυχία αυτή την προσέγγιση σε μεγαλύτερο βαθμό μέσα στον κόσμο, επειδή έχει το δυναμικό να προκαλέσει αλλαγές στην ανθρωπότητα πολύ βαθύτερες από οποιοδήποτε άλλο κοινωνικοπολιτικό γεγονός ακόμα και τόσο μεγάλο όσο ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η κοινωνική και η ιατρική οργονομία παραμένουν οι φορείς – κλειδιά της λειτουργικής γνώσης. Είναι πλήρως ανεπτυγμένες και τις παρέχει το Α.Κ.Ο. στα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Είναι επίσης αυτές που αντιπροσωπεύουν τον κύριο όγκο όσων διδάσκουμε στο κοινό, καθώς και το περισσότερο από το υλικό που περιέχεται στο περιοδικό μας “Journal of Orgonomy”. Ο κάθε ένας φορέας - κλειδί αποτελεί τη βάση δυο κύριων πρωτοβουλιών ανοίγματος προς τα έξω, τις οποίες έχουμε αναλάβει τους τελευταίους μήνες, λεπτομέρειες των οποίων θα δώσω παρακάτω.
Η αποικία της λειτουργικής γνώσης του Α.Κ.Ο. συνεχίζει να βρίσκεται σε έντονη δράση
Πέρυσι χρησιμοποίησα για το Α.Κ.Ο. τον όρο αποικία με μεταφορική έννοια. Μια αποικία που προσπαθεί να εδραιωθεί όπως οι λειτουργικοί στοχαστές στις ακτές της μεγάλης ηπείρου της Φύσης – μιας ηπείρου που ήδη κατοικείται εκτενώς από συμβατικώς σκεπτόμενους.
Η ύπαρξη και μόνο του Α.Κ.Ο. είναι ένα θαύμα, όμως συνεχίζουμε την έντονη δράση μας ειδικά στους δυο τομείς κλειδιά της ατομικής θεραπείας και των κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων. Το 2015 είδαμε τη συνέχεια της σειράς των εκδηλώσεών μας στην κοινωνική οργονομία και σε θέματα σχετικά τόσο με προβλήματα του χαρακτήρα, αλλά και με τα αντίστοιχα κοινωνικο-πολιτικά, όπου συμπεριλαμβάνονταν «Η διαχείριση της πολιτικής της εργασίας», «Θωρακισμένοι άνθρωποι στην πολιτική και την εργασία», «Η γαλλική επανάσταση ως παράδειγμα συγκινησιακής πανούκλας» και «Τι συμβαίνει με την αγάπη;»
Την ίδια χρονιά (το 2015) ολοκληρώσαμε επίσης μια πρωτοεμφανιζόμενη σειρά μαθημάτων για το ευρύ κοινό στην κοινωνικο-πολιτική οργονομία βασισμένη στο βιβλίο του δρ Κόνια «Ούτε Αριστερά ούτε Δεξιά», η οποία έγινε πολύ καλά αποδεκτή. Υπάρχουν ήδη έτοιμα τα σχέδια για να ακολουθήσει μια δεύτερη σειρά μαθημάτων κοινωνικο-πολιτικής οργονομίας, με οργανωτή τον δρ Edward Chastka. Σχεδιασμένη να αρχίσει το φθινόπωρο του 2016, η σειρά αυτή των μαθημάτων ασχολείται με την απόλυτη ασχετοσύνη ειδικά των νέων. Απευθύνεται στα προβλήματα που πηγάζουν από την έλλειψη συνείδησης των ανθρώπων για τον εαυτό τους, για τους άλλους αλλά και για τον κόσμο.
Ο δρ Κόνια έχει παραχωρήσει στις εκδόσεις του Α.Κ.Ο. τα δικαιώματα έκδοσης των βιβλίων του. Σύντομα θα επανεκδοθεί με υψηλή ποιότητα το βιβλίο του «Ούτε Αριστερά, ούτε Δεξιά» και έχουμε ξεκινήσει μια πρωτοβουλία να το προωθήσουμε με τον τρόπο που περιγράφεται παρακάτω. Ήδη εργαζόμαστε για να εκδοθεί το «Clueless» με στόχο η ημερομηνία διανομής του να είναι η άνοιξη του 2016.
Αυτή τη χρονιά στις Βραδιές Κινηματογράφου του Α.Κ.Ο. προβλήθηκαν τέσσερις ταινίες στις οποίες περιλαμβάνονταν δυο κλασικές, μια ξένη ταινία και ένα σύγχρονο επιτυχημένο μιούζικαλ. Αυτές οι εκδηλώσεις συνεχίζουν να προσφέρουν ένα χαλαρό περιβάλλον για την προσέλκυση καινούργιου κόσμου στο Κολέγιο. Οι γεμάτες ενδοσκόπηση συζητήσεις μετά την προβολή των ταινιών προσφέρουν στους παραβρισκόμενους κάτι που δεν μπορούν να το βρουν πουθενά αλλού.
Οι απόφοιτοι του εισαγωγικού θεωρητικού σεμιναρίου
Αυτή τη χρονιά ολοκληρώσαμε το τελευταίο τριετές εισαγωγικό θεωρητικό σεμινάριο, γεγονός που είναι ο άλλος σημαντικός κλάδος του εκπαιδευτικού μας προγράμματος. Αυτό το σεμινάριο προέρχεται απευθείας από το Εισαγωγικό Θεωρητικό Σεμινάριο που εδραιώθηκε αρχικά στις αρχές της δεκαετίας του 1960 από τον δρ Μπέικερ. Το οργάνωσε για την επιμόρφωση των νέων εκπαιδευόμενων ιατρών πάνω στη βασική θεωρία της ιατρικής οργονοθεραπείας. Μπορούσε η διδασκαλία του να γίνει ξεχωριστά από τα κλινικά σεμινάρια από άλλον οργονομιστή εκτός από τον δρ Μπέικερ.
Από το 2007 όταν εδραιώθηκε πλήρως το κοινωνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της οργονομίας, το εισαγωγικό σεμινάριο ανέλαβε το ρόλο του, δηλαδή να εισάγει τους εκπαιδευόμενους στα ιατρικά αλλά και στα κοινωνικά εκπαιδευτικά προγράμματα οργονομίας.
Τον Αύγουστο του 2015 αποφοίτησε ένας γιατρός εκπαιδευόμενος στην οργονομία, ο οποίος είναι έτοιμος να κάνει το επόμενο βήμα στα μηνιαία κλινικά σεμινάρια, καθώς και άλλοι έξι εκπαιδευόμενοι στην κοινωνική οργονομία, οι οποίοι αποτελούν μια ομάδα διάφορων επαγγελματιών που συμπεριλαμβάνει γνωστικούς τομείς όπως της νομικής, των επιχειρήσεων, της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, της θεραπείας και των κέντρων επανένταξης.
Την τελευταία ημέρα των μαθημάτων ο κάθε απόφοιτος έκανε από μια σύντομη ατομική παρουσίαση σχετικά με ένα συγκεκριμένο κομμάτι που έμαθε από τα μαθήματα τα οποία εφαρμόζει στη δουλειά του. Οι εισηγήσεις μετατράπηκαν σε γραπτή μορφή για να γίνει δυνατό να δημοσιευθούν στο «Journal of Orgonomy», αντιπροσωπεύοντας σύντομα παραδείγματα λειτουργικής σκέψης γύρω από ένα ευρύ φάσμα περιστατικών. Αυτά τα σύντομα άρθρα δείχνουν επίσης μέρος όσων μπορεί να προσφέρει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Α.Κ.Ο. Για πρώτη φορά στα χρονικά, όλη η ομάδα των αποφοίτων των μαθημάτων παιδαγωγικής ζήτησε να περάσουν από συνεντεύξεις, προγραμματισμένες για τις αρχές του 2016, για να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους στο κοινωνικό πρόγραμμα της οργονομίας.
Χρειαζόμαστε νέους αποίκους
Το Α.Κ.Ο. χρειάζεται περισσότερους αποίκους. Κατά τη διάρκεια των τριών ετών τους στη σειρά μαθημάτων, οι εφτά πρόσφατοι απόφοιτοι του σεμιναρίου παιδαγωγικής έχουν εδραιωθεί βαθύτερα ως ζωτικές προσθήκες στην αποικία μας. Ενώ θα μπορούσαμε να δεχθούμε δέκα φορές περισσότερους, ακόμα και τρεις φορές παραπάνω θα μας έκαναν αυτάρκεις. Τα πρόσθετα δίδακτρα από τα εκπαιδευτικά σεμινάρια και οι πωλήσεις περιοδικών και βιβλίων σε μια διευρυμένη ομάδα θα παρείχε αρκετό εισόδημα για να καλυφθούν τα λειτουργικά μας έξοδα.
Χρειάζεται να συσχετιστούμε με καινούργιο κόσμο
Πρέπει να επαναλάβουμε ότι για να εδραιώσουμε μια αυτόνομη θέση στον κόσμο οφείλουμε να μάθουμε να ζούμε και να εργαζόμαστε μαζί με αυτούς που ήδη τον κατοικούν. Το Α.Κ.Ο. αναδεικνύεται πρώτο στην αναζήτηση της Google όταν γράψουμε τη λέξη-κλειδί «οργονομία». Όμως αυτή η φαινομενικά αξιοζήλευτη θέση δεν έχει δημιουργήσει παρά ελάχιστο ενδιαφέρον γι΄ αυτό που προσφέρουμε. Μάλιστα, είμαστε πεισμένοι ότι για την ώρα, το ακροατήριο που μας ενδιαφέρει βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς που δεν έχουν ακούσει τίποτα περί οργονομίας – αυτούς τους συμβατικά σκεπτόμενους που ψάχνουν να βρουν κάτι άλλο για να τους βοηθήσει στα προσωπικά τους προβλήματα ή για να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τη σύγχυση που επικρατεί στην κοινωνία και την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση.
Πρέπει να δείξουμε σε καινούργιο κόσμο την πρακτική αξία της γνώσης που διδάσκουμε στα εκπαιδευτικά μας προγράμματα και στις εκδηλώσεις μας για το κοινό, καθώς και τι είναι αυτό που διαδίδουμε με τα περιοδικά και τα βιβλία μας. Η αναγκαιότητα να έχουμε επαφή με άλλους εκτός από εκείνους που ήδη είναι εξοικειωμένοι με την οργονομία αποτελεί πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα για εμάς καθώς εξερευνούμε ποικίλους τρόπους για να το κάνουμε πραγματικότητα.
Ένα μικρό παράδειγμα θα μπορούσε να είναι το εξής: Πολλά από τα περιστατικά θεραπείας που οι οργονομιστές μας δημοσίευσαν στο «Journal of Orgonomy» θα μπορούσαν να διασκευαστούν και να υποβληθούν ως άρθρα σε συμβατικά περιοδικά. Ενθαρρύνουμε τους γιατρούς μας γι΄αυτό και διερευνούμε πιθανούς τρόπους για να τους βοηθήσουμε στη διαδικασία. Καθώς όλο και περισσότερος κόσμος θα δείξει ενδιαφέρον, η Νο 1 θέση μας στη Google θα είναι ανεκτίμητη.
Εύπεπτες μπουκιές οργονομίας
Το «υπερβολικά πολύ» της οργονομικής λειτουργικής γνώσης δημιουργεί προβλήματα στο να γίνει εύκολα αποδεκτή ως πληροφορία από εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις έννοιές της.(5) Θα πρέπει να επιλέξουμε κάποια ιδιαίτερα μέρη της γνώσης μας και να τα παρουσιάσουμε σε καινούργιο κόσμο με περισσότερο εύπεπτη μορφή. Αυτό είναι σημαντικό να γίνει με τρόπο που δεν υπονομεύει μια από τις λειτουργίες – κλειδιά του Α.Κ.Ο., τη διατήρηση και την εξέλιξη της οργονομικής λειτουργικής γνώσης με μορφή ακέραιη και αναλλοίωτη. Ο σκοπός μας δεν είναι να αραιώσουμε αυτό που ξέρουμε για να το κάνουμε πιο εύγευστο, αλλά να το διαμορφώσουμε έτσι που να είναι ξεκάθαρο με ένα τρόπο που θα επιτρέψει στον κόσμο που δεν είναι εξοικειωμένος με την οργονομία να βρεθεί σε επαφή μαζί της.
Εργαζόμαστε επίσης για να κάνουμε τις δραστηριότητές μας πιο εύπεπτες. Για παράδειγμα, οι Βραδιές Κινηματογράφου του Α.Κ.Ο. σημειώνουν επιτυχία με την προσέλκυση νέων ανθρώπων. Για κάτι περισσότερο όμως αποφασίσαμε να αναπτύξουμε έναν ξεχωριστό ιστότοπο για τις Βραδιές Κινηματογράφου (http://www.acomovinight.com) με στόχο να αποτρέψουμε τους παραβρισκόμενους να υπερφορτωθούν από τον πλούτο του υλικού που βρίσκεται στο γενικό ιστότοπο του Α.Κ.Ο.. Είναι ενδεικτικό ότι η τελευταία κινηματογραφική βραδιά, η οποία πραγματοποιήθηκε μετά το ανέβασμα του καινούργιου ιστότοπου, τράβηξε το μεγαλύτερο πλήθος έως τώρα, περισσότερο ως αποτέλεσμα του αριθμού των συμμετεχόντων που ήταν εντελώς καινούργιοι για το Α.Κ.Ο.. Μάλιστα, κάποιοι, από αυτούς γράφτηκαν μέσα από τον καινούργιο ιστότοπο αφότου είδαν φυλλάδια στους δρόμους του Πρίνστον.
Προετοιμάζουμε δυο βασικές πρωτοβουλίες
Τους τελευταίους μήνες ξεκινήσαμε δυο κύριες πρωτοβουλίες απευθυνόμενοι στον κόσμο σε δυο τομείς – κλειδιά όπως ήδη έχουμε αναφέρει. Της οργονομικής κοινωνιολογίας και της ιατρικής οργονοθεραπείας. Η κάθε μια από αυτές απευθύνεται σε σημαντικά διαφορετικές ομάδες.
Επεκτείνουμε την κοινωνικο-πολιτική γνώση
Έχουμε αναφέρει ότι ένα κύριο πολιτικό και κοινωνικό συμβάν όπως ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να επηρεάσει την κοινωνία για πολλά χρόνια. Αυτό είναι ένα από τα πάμπολλα συμβάντα που πηγάζουν από την ανθρώπινη συγκινησιακή ασθένεια. Παρόμοια γεγονότα επηρέασαν τους ανθρώπους ακόμα και πριν από το ξεκίνημα της καταγεγραμμένης ιστορίας. Οι κύριες κοινωνιολογικές εργασίες του Ράιχ όπως «Η μαζική ψυχολογία του φασισμού», «Η δολοφονία του Χριστού και «Άνθρωποι σε μπελάδες» βοήθησαν να διασαφηνιστεί η κοινωνική βάση της ανθρώπινης κατάστασης.
Ο δρ Κόνια έχει οικοδομήσει πάνω σε αυτό τον κορμό γνώσης και τον έχει αναπτύξει εκτεταμένα στα βιβλία του «Η συγκινησιακή πανούκλα», «Ούτε Αριστερά, ούτε Δεξιά» και το υπό έκδοση «Clueless». Είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή με τους συμβατικά σκεπτόμενους στους οποίους αυτή η λειτουργική γνώση θα βρει απήχηση.Ο κόσμος το χρειάζεται απελπισμένα.
Με τη γενναιόδωρη υποστήριξη ενός από τους χορηγούς μας έχουμε επαφές με μια διαδικτυακή εταιρεία μάρκετινγκ και δημοσιότητας ειδικά για να προωθήσουμε το βιβλίο του δρ Κόνια «Ούτε Αριστερά, ούτε Δεξιά». Αυτό το βλέπουμε ως ένα πείραμα το οποίο εάν αποδειχθεί πετυχημένο θα φέρει επίσης καινούργιο κόσμο στις εκδηλώσεις μας και στη σειρά μαθημάτων κοινωνικο-πολιτικής οργονομίας για το ευρύ κοινό. Επίσης, αν αποδειχτεί πετυχημένο μπορεί να υιοθετήσουμε την ίδια προσέγγιση για να προωθήσουμε άλλες εκδόσεις και βεβαίως, το ίδιο το Α.Κ.Ο. γενικότερα. Για να εδραιώσουμε επαφή με τον κόσμο των συμβατικώς σκεπτόμενων, πρέπει να δοκιμάσουμε τέτοιου είδους νέες προσεγγίσεις, βελτιώνοντας τα μικρά βήματα που μας οδήγησαν να δούμε τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Είμαστε τυχεροί που έχουμε υποστήριξη ώστε μπορούμε να δοκιμάσουμε τώρα την πρωτοβουλία μας.
Η κρίσιμη ανάγκη για εκπαιδευόμενους γιατρούς οργονομιστές
Έχουμε συχνά αναφερθεί τις ετήσιες αναφορές για το γεγονός ότι το Κολέγιο και το μέλλον της οργονομίας εξαρτώνται από την ύπαρξη γιατρών οργονομιστών που θα μεταφέρουν και θα αναπτύξουν στο μέλλον οποιαδήποτε λειτουργική γνώση θα μπορεί να εφαρμοστεί στη δουλειά τους. Η ικανότητα γνήσιας επαφής είναι εξαιρετικά σημαντική για όποιον εργάζεται και σκέφτεται λειτουργικά σε οποιοδήποτε πεδίο της φύσης, είτε πρόκειται για την ιατρική, την κοινωνιολογία, τη βιολογία, ή τη φυσική και αυτοί που εφαρμόζουν την ιατρική οργονοθεραπεία έχουν το μοναδικό προσόν να μπορούν να βοηθούν τον κόσμο ώστε να βελτιώνει την ικανότητά του για επαφή.
Όπως προανέφερα, η τάξη αποφοίτων του παιδαγωγικού σεμιναρίου αυτής της χρονιάς περιλάμβανε έναν εκπαιδευόμενο γιατρό, ο οποίος κάποια στιγμή θα παρακολουθήσει τα κλινικά σεμινάρια και θα βαδίσει στα χνάρια της μακράς παράδοσης που οδηγούν πίσω στον Ράιχ και τον Φρόιντ. Είναι ένα ελπιδοφόρο σημάδι ότι στην ηλικία των 33 χρόνων ο εκπαιδευόμενος αυτός έχει πάρα πολλά παραγωγικά χρόνια μπροστά του. Ο επόμενος νεότερος εκπαιδευόμενος είναι 53 χρονών. Για λόγους που δεν είναι ξεκάθαροι, χάσαμε μια ολόκληρη γενιά χωρίς να βγάλουμε ούτε έναν εκπαιδευόμενο στην ιατρική οργονομία ανάμεσα από αυτούς που γεννήθηκαν μεταξύ 1960 και 1970.
Πρέπει να επαναλάβουμε ότι η ζωτική μας ανάγκη για εκπαιδευόμενους γιατρούς υπονομεύεται από το γεγονός ότι, χρειάζονται 15 με 20 χρόνια από τη στιγμή που κάποιος πρωτομαθαίνει ιατρική οργονοθεραπεία έως ότου αρχίσει να την εφαρμόζει ως γιατρός οργονομιστής – κάτι παρόμοιο με το χρόνο που χρειάζεται κάποιος να φυτέψει ένα αριθμό οπωροφόρων μέχρι να αποκομίσει μια αξιοπρεπή συγκομιδή.
Μια παροιμία λέει:
«Η καλύτερη ώρα για να φυτέψεις ένα δέντρο ήταν 20 χρόνια πριν. Η δεύτερη καλύτερη ώρα είναι τώρα». Προς το παρόν δεν έχουμε ξεκάθαρη προοπτική για την εκπαίδευση γιατρών οργονομιστών. Θα πρέπει ενεργά να αναγνωρίσουμε τα φυντάνια εκείνα που είναι πιθανότερο να αναπτυχθούν και να γίνουν οι νέοι γιατροί οργονομιστές του μέλλοντος.
Η ζωτική ανάγκη να ανοιχτούμε στον κόσμο σχετικά με τη θεραπεία
Όποιος έχει παρακολουθήσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ιατρικής οργονομίας έκανε πρώτα θεραπεία. Επιπρόσθετα, οποιοσδήποτε είχε κάποια μεγάλη συμμετοχή στο Α.Κ.Ο., Συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης στην κοινωνική οργονομία, είχε παρακολουθήσει συστηματικά τις εκδηλώσεις μας και υπήρξε σημαντικός οικονομικός χορηγός. Είχε συμμετάσχει στη δράση μας εξαιτίας της προσωπικής του εμπειρίας καθώς και επειδή εκτίμησε τις αλλαγές που επέφερε η θεραπεία στο χαρακτήρα του αλλά και στη γενικότερη ζωή του.
Για να έχουμε λοιπόν καινούργιους λειτουργικούς στοχαστές σε οποιονδήποτε τομέα, συμπεριλαμβανομένης και της ιατρικής οργονομίας, είναι επιτακτική ανάγκη να αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που ωφελούνται από τη θεραπεία που προσφέρεται από τους οργονομιστές. Θα πρέπει να γίνει επιμόρφωση για το ευρύ κοινό σχετικά με τη θεραπεία, ειδικά γι΄αυτούς που δεν ξέρουν τίποτα για την οργονομία. Ως εκπαιδευτικό ινστιτούτο το Α.Κ.Ο. βρίσκεται στη μοναδική θέση να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία.
Εστιαζόμαστε προς τον κόσμο σχετικά με τη θεραπεία
Ακολουθώντας το μοντέλο των ξεχωριστών ισοτόπων που εστιάζονται σε μια πλευρά της οργονομίας, όπως ήδη προσπαθήσαμε με τις Βραδιές Κινηματογράφου του Α.Κ.Ο., δουλεύουμε πάνω σε έναν ξεχωριστό ιστότοπο σχετικά με τη θεραπεία. Για να κατανοήσουμε τα κίνητρα και το πώς οι άνθρωποι έρχονται για θεραπεία, ο δρ Φίλιπ Χέλερ έχει αναλάβει να επιβλέπει το εγχείρημα. Έχει αναλάβει επίσης να επικοινωνεί συστηματικά με τους υπάρχοντες οργονομιστές ώστε να βρεθεί ποια είναι εκείνα τα άτομα που συστήνουν σε άλλους να κάνουν οργονοθεραπεία και τα προβλήματα που παρουσιάζουν οι θεραπευόμενοί τους.
Κάποιες σημαντικές παρατηρήσεις έχουν έρθει στην επιφάνεια. Η πλέον συνηθισμένη ώθηση για θεραπεία προέρχεται από έναν άλλο που κάνει ήδη θεραπεία. Ανακαλύψαμε επίσης ότι κάποιος, 20 περίπου χρόνια μεγαλύτερος, έχοντας τη θέση του έμπιστου μέντορα, σύστησε σε έναν σημαντικό αριθμό νέων ανθρώπων να κάνουν θεραπεία και αυτοί ανταποκρίθηκαν θετικά. Η προς τα έξω κίνησή μας σχετικά με την ιατρική οργονοθεραπεία πρέπει να διευρυνθεί πέρα από τους νέους ανθρώπους και να συμπεριλάβει δασκάλους, προπονητές, οικογενειακούς φίλους, τον κλήρο ή οποιονδήποτε άλλον που μπορεί να είναι ένας πιθανός μέντορας για κάποιο νέο άτομο. Θα σας κρατάμε ενήμερους καθώς αυτός ο καινούργιος ιστότοπος συνεχίζει να εξελίσσεται.
Σε ποιο χώρο εντάσσουμε τη θεραπεία που προσφέρουμε
Για να αναπτύξουμε τον καινούργιο ιστότοπο σχετικά με τη θεραπεία και πριν τον χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να έχουμε λάβει θέση δηλώνοντας ξεκάθαρα πού τοποθετούμε τη θεραπεία μας. Κάποιοι μας έχουν τοποθετήσει έξω από την πεπατημένη ως «εναλλακτικούς». Κάτι τέτοιο μας περιθωριοποιεί με έναν τρόπο που δεν μπορούμε να τον δεχτούμε. Όμως πού ανήκουμε τελικά;
Οι ρίζες της παράδοσής μας
Προηγουμένως, εντοπίσαμε τη γενεαλογία του εκπαιδευτικού μας προγράμματος να προέρχεται κατευθείαν από τον Φρόιντ, στον Ράιχ. Από εκεί στον Μπέικερ και ακολούθως στον Κόνια. Μπορούμε επίσης να εντοπίσουμε τη θεωρητική βάση για τη λογική εξέλιξη της ψυχιατρικής από την αρχική θεραπεία της λίμπιντο του Φρόιντ έως την ανακάλυψη από τον Ράιχ μιας πραγματικής ενεργειακής οικονομίας στο σώμα. Με την ανακάλυψη αυτή, ο Ράιχ άνοιξε ένα βαθύ κανάλι γνήσιας κατανόησης της βάσης των συγκινησιακών προβλημάτων και ανέπτυξε μια θεραπευτική τεχνική μέσα από την οποία θα μπορούσε να διαχειριστεί τα προβλήματα που σχετίζονται με τις συγκινήσεις.
Η σύγχρονη ψυχολογία απομακρύνεται από τις ρίζες της
Με τη διαγραφή του Ράιχ από το ψυχαναλυτικό κίνημα το 1934, η θεωρητική βάση για τη λειτουργική συνένωση σώματος και νου χάθηκε για την υπόλοιπη ψυχιατρική. Ή πλειοψηφία αυτών που εφάρμοζαν την ψυχανάλυση πλατσούριζε στα ρηχά, μακριά από τα βαθιά νερά. Πλέοντας χωρίς πυξίδα και χωρίς να είναι αγκυρωμένοι στη λειτουργική πραγματικότητα της βαθιάς βιολογικής σύνδεσης μεταξύ σώματος και συγκινήσεων βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε στάσιμα νερά, παραμερισμένοι μακριά από την πηγή που θα μπορούσε πραγματικά να βοηθήσει τους ανθρώπους.
Μια ομάδα ακολούθησε την ψυχαναλυτική ψυχολογία αποκομμένη από το σώμα. Η άλλη οπισθοδρόμησε στην παλιά θεωρία του 19ου αιώνα, του εκφυλισμού του εγκεφάλου, μόνο που αυτή τη φορά με την πιο εκλεπτυσμένη μορφή της βιοχημικής βλάβης του εγκεφάλου βασισμένη σε μια θεωρία στερημένη από τη σύνδεση με τη γνήσια ψυχολογία ή το συναίσθημα.
Η πραγματική μας θέση στην ψυχιατρική
Το πραγματικό βασίλειο της ψυχιατρικής είναι η συναισθηματική ζωή του πάσχοντα. Θα πρέπει να τοποθετηθούμε εκεί όπου πραγματικά ανήκουμε. Ανάμεσα στους λίγους εναπομείναντες παραδοσιακούς ψυχιάτρους. Οι γιατροί οργονομιστές θεραπεύουν ασθενείς με όλους εκείνους τους τρόπους οι οποίοι υπήρξαν η ουσία της ψυχιατρικής για πάνω από εκατό χρόνια. Μιλάμε με ασθενείς, αναπτύσσουμε λειτουργική θεραπευτική σχέση μαζί τους και προσπαθούμε να κατανοήσουμε την ουσία των συγκινησιακών τους προβλημάτων.
Τους βοηθάμε να δουν τον εαυτό τους έτσι που να υπερβούν τα παράλογα συναισθήματα και να λειτουργήσουν με τα φυσικά υγιή τους συναισθήματα. Αυτό που εφαρμόζουμε είναι παραδοσιακή ψυχιατρική στη βαθύτερή της έννοια. Κάθε χρόνο αναφέρω ότι έχουμε διατηρήσει ζωντανή τη γνώση που αποτελεί τη βάση της βαθιάς μας παράδοσης.
Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε αυτή τη γνώση σε βιβλία και περιοδικά αλλά δεν είναι αρκετά για να τη διατηρήσουν πραγματικά ζωντανή. Είμαστε οι κληρονόμοι του βασικού καναλιού της ψυχιατρικής. Ωστόσο, προς το παρόν δεν ρέει αρκετό νερό σε αυτό το κανάλι. Θα πρέπει να βρούμε καινούργιους ανθρώπους που θα διατηρήσουν αυτή τη γνώση ζωντανή ενσωματώνοντάς την στην πρακτική τους. Μόνον τότε θα μπορέσει να κινηθεί το ρεύμα μέσα στον πραγματικό κόσμο της τρέχουσας ψυχιατρικής στην οποία κατοικούμε.
Τα εμπόδια για να ολοκληρώσουμε το καθήκον μας
Το καθήκον μας βρίσκεται στην προσπάθεια να αναπτύξουμε σχέσεις με εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη δουλειά μας. Ένα καθήκον ιδιαίτερα δύσκολο μέσα στο παρόν κοινωνικό πλαίσιο. Πρέπει να μας δουν και να μας ακούσουν εάν θέλουμε να έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε τη γνώση που διαθέτουμε. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας βρίσκεται μέσα στην κατήφεια και με την επικρατούσα τάση «κοιτάμε μόνο τη δουλειά μας» χρειάζεται πραγματικά πολλή δουλειά για να προσελκύσουμε την προσοχή οποιουδήποτε. Θα πρέπει επίσης να νιώθουμε σίγουροι ότι είμαστε όσο ξεκάθαροι γίνεται όταν τελικά ερχόμαστε σε επαφή με κάποιον για να τον πληροφορήσουμε για τη δουλειά που κάνουμε.
Τι σημασία έχει ένα όνομα;
Προσπαθώντας να πετύχουμε τη διαύγεια που χρειαζόμαστε για να τοποθετηθούμε στον κόσμο της ψυχιατρικής και της θεραπείας, έχουμε εξετάσει συστηματικά πώς θα παρουσιάσουμε το έργο μας για να διευκολύνουμε τη σύνδεσή μας με τον κόσμο.
Δυστυχώς, το όνομα «οργονομία» συχνά δημιουργεί εμπόδια. Η λέξη δεν είναι οικεία, προκαλεί σύγχυση και ακούγεται παράξενα σε πολλούς ανθρώπους. Τον πρώτο καιρό, όταν ξεκίνησα να εργάζομαι ως θεραπευτής με ρωτούσαν εάν είχα ειδικότητα στην ψυχιατρική και συχνά αποκρινόμουν, με καθαρό ενθουσιασμό γι΄αυτά που είχα μάθει λέγοντας ότι «είμαι εκπαιδευμένος στην ιατρική οργονομία». Συχνά – πυκνά, έπαιρνα την απάντηση «τι σχέση έχει η γιαπωνέζικη τέχνη του διπλώματος χαρτιού με την ιατρική;»
Όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη «οργονομία» στο ευρύ κοινό, όπως για παράδειγμα όταν λέμε «Αμερικανικό Κολέγιο Οργονομίας», «ιατρική οργονομία» ή «κοινωνική και κοινωνικο-πολιτική οργονομία», η ερώτηση που απαιτεί απάντηση είναι: «Τι είναι η οργονομία;» Εάν η εξήγηση που θα δοθεί είναι με τον απλό ορισμό, «η επιστημονική μελέτη της οργονοενέργειας», τότε σχεδόν πάντα οδηγούμαστε σε ερωτήσεις σχετικά με την «οργόνη». Όμως ήδη η συζήτηση βρίσκεται ξανά στο «υπερβολικά πολύ» της οργονομίας και αρκετά έξω από την απλή διαύγεια που κάποιες από τις έννοιές μας μπορούν να προσφέρουν σχετικά με τη θεραπεία και τα κοινωνικά προβλήματα.
Δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε ούτε από τις ρίζες μας στην οργονομία, ούτε από τις λέξεις που επινόησε ο Ράιχ για να την προσδιορίσει, όμως μπορούμε να παραμείνουμε εστιασμένοι στην απλή περιγραφή της διακεκριμένης πλευράς του έργου που κάνουμε.
Πιο πρόσφατα, όταν άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι με το είδος ψυχιατρικής που ασκώ με ρωτάνε τι είναι αυτό που κάνω, απαντώ: «Ανήκω σε μια μικρή ομάδα ψυχιάτρων που ακόμα κάνουν θεραπεία για να βοηθήσουν τον κόσμο με τα συγκινησιακά τους προβλήματα χωρίς να βασίζονται σε φαρμακευτική αγωγή, αν και θα μπορούσα να την συνταγογραφήσω όταν προκύψει ανάγκη».
Για να παραφράσω τον Σαίξπηρ, αν περιγραφεί οποιαδήποτε διακεκριμένη πλευρά της οργονομίας, ακόμα κι αν δεν αναφερθεί το όνομά της ξεκάθαρα, θα έχει μια ωραία μυρουδιά – ίσως ακόμα και να μοσχοβολά.
Οι επιθέσεις στην παράδοσή μας
Είμαστε περήφανοι για το κληροδότημα που έχουμε επειδή διατηρεί τις ρίζες του απευθείας στην παράδοση του Σίγκμουντ Φρόιντ και του Βίλχελμ Ράιχ. Ωστόσο, για δεκαετίες αυτό που μας κληροδότησαν οι άνθρωποι αυτοί βρέθηκε να δέχεται άμεση επίθεση πέρα από το γενικό μηχανικισμό της ψυχιατρικής και της αποξένωσής της από την πραγματική θεραπεία. Εκείνοι που έχουν μαθητεύσει στην οργονομία και στο έργο του Ράιχ έχουν υπόψη τους τις επιθέσεις που δέχθηκε το έργο του και όσο ζούσε ο ίδιος αλλά και μετά. Το έργο του Φρόιντ επίσης, έχει δεχτεί σημαντικά πλήγματα ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Όχι πολύ καιρό πριν, τρώγοντας ένα βράδυ παρέα με κάποιο γνωστό μου, όταν έμαθε ότι είμαι ψυχίατρος, είπε: «Ο Φρόιντ έχει πια ακυρωθεί εντελώς έτσι δεν είναι;» Κι αυτό το άκουσα από ένα μορφωμένο, φαινομενικά διαβασμένο και ευφυές άτομο. Οι διαμορφωτές απόψεων στην κοινωνία φρόντισαν να υποβαθμίσουν τη δύσκολα κερδισμένη γνώση
τόσο του Φρόιντ όσο και του Ράιχ.
Γιατί θα έπρεπε να δυσφημιστεί ο Φρόιντ;
Παλιά, στη Βιέννη της Βικτοριανής Εποχής, ο Φρόιντ είχε δημιουργήσει μεγάλη αναταραχή με τη θεωρία του για τη νεύρωση βασισμένη στη σεξουαλικότητα. Ωστόσο, καθώς ο Φρόιντ απομακρύνθηκε από αυτή τη θεώρηση, ο Ράιχ έγινε πλέον ο στόχος της διαμάχης γύρω από τις θεωρίες της Ψυχιατρικής για τη σεξουαλικότητα.
Παρά τις επιθέσεις, η ανακάλυψη του υποσυνειδήτου από τον Φρόιντ γνώρισε ευρεία αποδοχή και στις δεκαετίες 1940 και 1950 η ψυχανάλυση απέκτησε κύρος μέσα στους κύκλους της ψυχιατρικής.
Οι προηγούμενες απόπειρες να περιθωριοποιηθεί ο Φρόιντ δεν ήταν τόσο εμφανείς όσο αυτές κατά του Ράιχ, αν και τις τελευταίες δυο δεκαετίες ο Φρόιντ και το έργο του υφίστανται συνεχείς επιθέσεις. Η έννοια του υποσυνειδήτου μπορεί να αναστατώνει κάποιους αλλά μεγαλύτερη απειλή αποτελεί το απλό γεγονός ότι αν κανείς πάρει στα σοβαρά τις ιδέες του Φρόιντ τότε οδηγείται αναπόφευκτα στην προσεκτική εξέταση του εαυτού του. Μόνον εκείνος που έχει να κρύψει κάτι έχει την ανάγκη να πετάξει από το παράθυρο την έννοια του υποσυνειδήτου και να καταβαραθρώσει αυτόν που την ανακάλυψε, από φόβο και μόνο ότι κάποιος θα ρίξει φως στις σκοτεινές γωνιές του μυαλού και της καρδιάς του. Ο Ράιχ μας έχει δείξει ότι εάν κάποιος είναι συγκινησιακά υγιής τότε θα καλωσορίσει την αποκάλυψη των άγνωστων κινήτρων του.
Γεγονός είναι ότι κάποιες επιθέσεις στον Φρόιντ και στις επαναστατικές του ανακαλύψεις άρχισαν όταν ήταν ακόμα εν ζωή. Ο Bettelheim αποκάλυψε ότι Βρετανοί και Αμερικανοί μεταφραστές των έργων του, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την άποψη ότι έπρεπε η γλώσσα της ψυχανάλυσης να γίνει πιο επιστημονική ήταν αυτοί που εξόρισαν την καρδιά και την ψυχή από το έργο του, κάνοντας τη μετάφραση όπως αυτοί έκριναν.
Μια άκαρδη, άψυχη εποχή
Ο Φρόιντ είχε καταλάβει ότι πράγματι, το έργο της ψυχιατρικής ήταν να θεραπεύει την προβληματική ψυχή. Ωστόσο, ζούμε σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στην ψυχή. Λέγοντας ψυχή δεν το εννοούμε με τη θρησκευτική έννοια αλλά την ουσία κάποιου ως συναισθηματικού, μοναδικού ανθρώπινου όντος. Χωρίς την πίστη στην ψυχή, η ψυχιατρική δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψυχοφαρμακολογία και για την επιφάνεια των προβλημάτων είναι μια απλή συμβουλευτική πρακτική.
[blockquote class="default"]Με την απαξίωση του Φρόιντ, γυρίζουμε στην ουσία σε μια προ-φροϊδική εποχή όπου τα συναισθηματικά προβλήματα θεωρούνταν ότι πήγαζαν από τον εκφυλισμό του εγκεφάλου και την κατάληψη του ασθενούς από δαιμόνια. Μόνο που τώρα είναι πιο εκλεπτυσμένη η μέθοδος καθώς οι σύγχρονοι μηχανιστές ψυχίατροι συνταγογραφούν φάρμακα ως αγωγή για τις βιοχημικές βλάβες του εγκεφάλου από τη μια μεριά, ενώ από την άλλη οι μυστικιστές «σύμβουλοι» συστήνουν πρακτικές για να απομακρύνουν την «αρνητική ενέργεια» που μας επηρεάζει.[/blockquote]
Όλο το έργο του Ράιχ το διατρέχουν δυο καλοπλεγμένα νήματα αξεχώριστα μεταξύ τους. Αυτό της κατανόησης του ατομικού χαρακτήρα, και εκείνο των κοινωνικών επιρροών στον ανθρώπινο χαρακτήρα που τον προσδιορίζουν. Βλέπουμε αυτά τα δυο νήματα να συγκλίνουν σε βαθύτερο επίπεδο το 1950, όταν ο Ράιχ προχώρησε σε ένα μεγάλο κλινικό ερευνητικό εγχείρημα με το Οργονομικό Κέντρο Έρευνας Βρεφών.
Τα Παιδιά του Μέλλοντος
Στην εισαγωγή μου αναφέρω τον Τζον Άνταμς και τη ρήση του για το πώς μπορούμε να επηρεάσουμε τα παιδιά του μέλλοντος. Η καριέρα του Ράιχ ήταν αφιερωμένη στα παιδιά του μέλλοντος επειδή ήταν ο μόνος τρόπος διασφάλισης του μέλλοντος της ανθρώπινης φυλής. Μάλιστα, το 1953 αφιέρωσε το τελευταίο κύριο βιβλίο του στο χώρο της κοινωνιολογίας «Η δολοφονία του Χριστού - η συγκινησιακή πανούκλα της ανθρωπότητας» στα «Παιδιά του Μέλλοντος». Στο βιβλίο αυτό ο Ράιχ χρησιμοποιεί την ιστορία του θανάτου του Χριστού ως ένα γεγονός αντιπροσωπευτικό της καταστροφής που υφίσταται η αυθόρμητη υγιής ζωή και ως μια κατάσταση που συμβαίνει αενάως, τόσο με μεταφορικό όσο και κυριολεκτικό τρόπο. Όλο το έργο του Ράιχ το διατρέχουν δυο καλοπλεγμένα νήματα αξεχώριστα μεταξύ τους. Αυτότης κατανόησης του ατομικού χαρακτήρα, και εκείνο των κοινωνικών επιρροών στον ανθρώπινο χαρακτήρα που τον προσδιορίζουν. Βλέπουμε αυτά τα δυο νήματα να συγκλίνουν σε βαθύτερο επίπεδο το 1950, όταν ο Ράιχ προχώρησε σε ένα μεγάλο κλινικό ερευνητικό εγχείρημα με το Οργονομικό Κέντρο Έρευνας Βρεφών. Ήθελε να βοηθήσει τα παιδιά του μέλλοντος ερευνώντας στο χώρο της βαθύτερης φύσης της υγιούς ανάπτυξης, ψάχνοντας να βρει ταυτόχρονα τους κοινωνικούς παράγοντες που καθορίζουν το νευρωτικό χαρακτήρα από τη στιγμή της γέννησής του και πριν από αυτή.
Οι αμερικανικές αποικίες και όλες οι άλλες που ξεπερνούν τα εμπόδια γίνονται οι Φάροι του Μέλλοντος
Δεν αποτελεί κενή μεταφορά η σύνδεση που κάναμε μεταξύ των αποίκων στην Αμερική και τη δημιουργία ενός Νέου Κόσμου και του Αμερικανικού Κολεγίου της Οργονομίας ως αποικία στα σπάργανα. Πολλά από τα χαρακτηριστικά τους είναι λειτουργικά ταυτόσημα.
Αντιμετωπίζοντας φαινομενικά αδιαπέραστα εμπόδια και απίστευτες δυσκολίες οι Αμερικανοί άποικοι μετέτρεψαν δεκατρείς χαλαρά οργανωμένες αλλά ξεχωριστές αποικίες στο ανεξάρτητο ευημερούν έθνος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Παρά τις αμφιβολίες ότι το πείραμα θα διαρκούσε, οι Πατέρες του Έθνους γνώριζαν, και μεταξύ αυτών ο Τζον Άνταμς, τις μελλοντικές εξελίξεις. Πολέμησαν για την ανεξαρτησία και μετά αγωνίστηκαν για να εδραιωθούν δομές κυβέρνησης και πολιτικής που θα άντεχαν στο χρόνο. Για μεγάλη μας τύχη κυριάρχησε η ευφυΐα της λει-τουργικής τους σκέψης στην κοινωνικοπολιτική αρένα και οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχισαν να υπάρχουν σαν φάρος ελευθερίας και ευκαιρίας για όλο τον κόσμο εδώ και πάνω από δυο αιώνες.
[blockquote class="default"]Το Αμερικανικό Κολέγιο Οργονομίας έχει επίσης να αντιμετωπίσει τεράστια εμπόδια. Θα πρέπει να εδραιώσουμε τη θέση μας στον κόσμο για να μπορέσουμε να μεταφέρουμε το θησαυρό της λειτουργικής γνώσης στην ανθρωπότητα. Το στοίχημα είναι μεγάλο. Αν κι εμείς (όπως οι άποικοι) μπορέσουμε να τα ξεπεράσουμε τότε θα γίνουμε ένας φάρος γνώσης ιδιαίτερα στα πεδία των κοινωνικών προβλημάτων και της θεραπείας.[/blockquote]
Μέσω του προγράμματος της Ιατρικής Οργονομίας μπορούμε να εκπαιδεύουμε γιατρούς, που θα βοηθούν τον κόσμο με ατομική θεραπεία. Ταυτόχρονα, το πρόγραμμα Κοινωνικής Οργονομίας μπορεί να διαθέτει ειδικά εκπαιδευμένους επαγγελματίες, που μπορούν να βοηθούν τους ανθρώπους να βελτιώνουν τις ερωτικές, οικογενειακές και εργασιακές τους σχέσεις. Μπορεί επίσης να εξελίξει εκείνους που είναι γνώστες του κοινωνικο-πολιτικού πεδίου για να μας βοηθήσουν να εδραιώσουμε μια θέση στον κόσμο ξεκαθαρίζοντας και βελτιώνοντας την κατανόησή μας για τη σχέση μας με την κοινωνία και τον κόσμο γενικότερα.
Παραμένουμε εξαρτημένοι από ανθρώπους που θα επενδύσουν σε εμάς και θα μας υποστηρίξουν όπως εσείς
Το Α.Κ.Ο. στην παρούσα φάση εξέλιξής του παραμένει εξαρτημένο από την υποστήριξή σας, όπως μια αποικία από τη μητέρα πατρίδα. Θα πρέπει να βασίσουμε την ύπαρξή μας στη γενναιοδωρία υποστηρικτών, όπως εσείς, έως ότου καταφέρουμε να πετύχουμε την ανεξαρτησία που θα έρθει, όταν περισσότεροι φοιτητές εγγραφούν στα εκπαιδευτικά μας προγράμματα και όταν περισσότερος κόσμος αγοράζει τα βιβλία και τα περιοδικά μας.
Σας ευχαριστούμε για τη γενναιοδωρία σας
Τα τελευταία χρόνια υπήρξαμε απίστευτα τυχεροί απολαμβάνοντας τη γενναιοδωρία χορηγών, πράγμα το οποίο μας επέτρεψε να διατηρήσουμε το τρέχον επίπεδό μας σε δραστηριότητες και έργα. Η υποστήριξη αυτή μας έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσουμε το υπάρχον έργο μας. Είναι επίσης ιδιαίτερα επιβραβευτικό το γεγονός ότι πρόσφατα δεχθήκαμε αυξανόμενη υποστήριξη για να δοκιμάσουμε καινούργιες προσεγγίσεις και να διαχειριστούμε την πιο πειστική μας ανάγκη. Να φέρουμε στους κόλπους μας νέο αίμα, όπως αναφέραμε προηγουμένως.
Μια ματιά στο μέλλον
Ας πάρουμε τα λεγόμενα του Άνταμς στην κυριολεξία κι ας σκεφτούμε σοβαρά τι είναι αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να επιδράσουμε πάνω στον χαρακτήρα ενός παιδιού σε 100 χρόνια από τώρα. Γυρίστε στην αρχή και κοιτάξτε τη φωτογραφία του μωρού. Θεωρήστε ότι είναι ένα βρέφος του 2115. Σε τι είδους κόσμο θα θέλατε να μεγαλώσει;
Τώρα δείτε το πάλι και φανταστείτε ότι αυτό το παιδί μπορεί να είναι το εγγόνι ή το δισέγγονό σας, ή ενός φίλου σας. Τι είναι αυτό που θα βιώσει, αυτό που θα εισπράξει και προέρχεται από τη μεταφορά του από γενιά σε γενιά, εκείνου που εσείς κερδίσατε μέσω του έργου του Α.Κ.Ο.; Ποιες κοινωνικές επιρροές θα είναι αυτές που θα το επηρεάσουν με διαφορετικό τρόπο λόγω της λειτουργικής γνώσης που προσφέρθηκε από το Α.Κ.Ο.;
Η υπόσχεσή μας για το μέλλον
Το στήσιμο της στέγης σε μια οικοδομή λειτουργικής γνώσης ήταν πάντα και θα συνεχίσει να είναι ένα τεράστιο εγχείρημα και απαιτεί γενιές για να υλοποιηθεί. Θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε τώρα για να φροντίσουμε ώστε το Α.Κ.Ο. να είναι ζωντανό και υγιές το 2115, για να συνεχίσει να προσφέρει τα δώρα του στον κόσμο. Αυτό που προσφέρουμε τώρα μπορεί να βοηθήσει να εκπληρώσουμε την επαγγελία μας. Τα παιδιά του Μέλλοντος να μπορούν να αναπτύξουν το χαρακτήρα εκείνο που θα τους δώσει τη δυνατότητα να διαχειριστούν τον κόσμο και να τον κάνουν ένα μέρος όπου μέσα του αξίζει να ζει κανείς.
Μια θαυμάσια επένδυση σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον
Το Α.Κ.Ο. είναι ακόμα ένας βρεφικός οργανισμός ο οποίος, όπως το παιδί της πρώτης σελίδας χρειάζεται υποστήριξη και φροντίδα. Κι εμείς χρειαζόμαστε υποστήριξη και φροντίδα για ν’ αναπτύξουμε έναν υγιή χαρακτήρα ως οργανισμός, ο οποίος θα μπορεί να στηρίζει το έργο μας για να μπορέσουμε να βγούμε έξω στον κόσμο και να κάνουμε τη διαφορά με τη γνώση και τις ικανότητές μας.
Πού αλλού θα σας δινόταν η δυνατότητα να επηρεάσετε το μέλλον σε τόσο πραγματικό και βαθύ επίπεδο; Χρειαζόμαστε τη συνεχή σας υποστήριξη για να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε μια στέγη για τη λειτουργική σκέψη και για τα προγράμματα που την κρατάνε ζωντανή. Αυτές οι συνεισφορές είναι επίσης εκείνες που θα μας εφοδιάσουν με τα μέσα για να βγούμε προς τα έξω και να εδραιώσουμε μια θέση στον κόσμο.
Ελπίζουμε ότι θα συμπράξετε μαζί μας με τη διαρκή οικονομική σας υποστήριξη έτσι ώστε να διασφαλιστεί η επιτυχία μας σε αυτό το ιστορικό εγχείρημα. Παρακαλούμε όπως στείλετε την προσφορά σας ή εγγραφείτε ως χορηγός – μέλος ώστε να μπορούμε να υπολογίζουμε σε μια σταθερή εισροή εισοδήματος που θα μας συντηρεί για τους ερχόμενους μήνες και χρόνια.
Επίσης, εάν δεν είστε ήδη στην ηλεκτρονική λίστα αλληλογραφίας παρακαλούμε βοηθήστε μας να έρθουμε σε επαφή μαζί σας πιο γρήγορα, εγγραφόμενοι σε αυτή.
Εκ μέρους όλων μας εδώ στο Α.Κ.Ο., σας ευχαριστώ και πάλι για την υποστήριξη και τη γενναιοδωρία σας. Εύχομαι σε εσάς και στους δικούς σας χαρούμενες Γιορτές και Νέο Χρόνο με υγεία ελπίζοντας να σας δω στο εγγύς μέλλον σε κάποια από τις εκδηλώσεις μας στο Πρίνστον, στο σπίτι μας.
Ειλικρινά δικός σας
δρ Πίτερ Κριστ
Πρόεδρος του Α.Κ.Ο.