Ναι. Η πιπίλα είναι υποκατάστατο της επαφής (μητέρας – παιδιού) και συνήθως χρησιμοποιείται χωρίς επαφή, με μηχανικό τρόπο ("είναι της μόδας") με σκοπό να έχουμε το παιδί ήσυχο. Επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να μάθει πώς να ρυθμίζει τις στοματικές του ανάγκες και αφήνει μια χρόνια αίσθηση ανικανοποίητου στην περιοχή τού στόματος (στοματικό ανικανοποίητο).
Αυτό μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στη δημιουργία πρόσφορου εδάφους για διαταραχές στην πρόσληψη τροφής (ανορεξία, βουλιμία) και αργότερα σε πιθανή παχυσαρκία.
Η πρακτική τού να δίνουν οι γονείς στα παιδιά υποκατάστατα επαφής συνεχίζεται συχνά και στα μεγαλύτερα παιδιά. Αντί για πιπίλα έχουμε την τηλεόραση. Και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια γίνονται υποκατάστατα του φυσιολογικού παιχνιδιού και των δραστηριοτήτων που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των παιδιών και ειδικά την ικανότητά τους για εργασία.
Ίσως εάν οι γονείς είχαν καλύτερη επαφή με τα παιδιά τους η πιπίλα να μην ήταν απαραίτητη.
Charles Konia, M.D.
Η στοματική επαφή ανάμεσα στο βρέφος που θηλάζει και το στήθος της μητέρας είναι απαραίτητη όχι μόνο για τροφή αλλά επίσης και για την υγιή συναισθηματική ανάπτυξη. Όταν δεν υπάρχει ολοκληρωμένη ενεργειακή – συναισθηματική επαφή έχουμε αποτέλεσμα ένα μπλοκάρισμα στο στοματικό στάδιο ανάπτυξης με δύο πιθανές συνέπειες:
Εάν δεν υπάρχει καθόλου στοματική επαφή ή εάν η θηλή της μητέρας δεν είναι διεγερμένη, διογκωμένη, με σφρίγος, τότε δεν είναι δυνατή η ενεργειακή επαφή και η ικανοποίηση και το παιδί θα είναι στοματικά καταπιεσμένο. Εάν υπάρχει κάποια επαφή και κάποια ικανοποίηση των στοματικών αναγκών τού παιδιού, το παιδί θα είναι χρόνια ανικανοποίητο.
Και στις δύο περιπτώσεις είναι πιθανό να επηρεαστεί η ικανότητα της ομιλίας. Ο λόγος δεν αναπτύσσεται επαρκώς, είναι μονότονος ή λακωνικός. Με στοματικό ανικανοποίητο το άτομο είναι υπερβολικά ομιλητικό (λογοδιάρροια).
Charles Konia, M.D.
Η πιπίλα είναι υποκατάστατο επαφής με ένα άψυχο αντικείμενο με μηχανικό τρόπο και δεν υπάρχει συναισθηματική επαφή. Σε μια πρόσφατη μελέτη βρέθηκε ότι σε παιδιά προσχολικής ηλικίας με διαταραχές λόγου οι πιθανότητες να τους έχει δοθεί πιπίλα το λιγότερο για τρία χρόνια, ήταν τρεις φορές μεγαλύτερες από τα άλλα παιδιά.
Επιπλέον, με τη συνήθεια της πιπίλας, τα παιδιά αυτής της ομάδας είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να τους έχει δοθεί μπιμπερό πριν τους εννέα μήνες.
Από βιοενεργειακή σκοπιά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πιπίλα είναι βλαβερή για τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Βάζοντας μια πλαστική θηλή στο στόμα του βρέφους είναι ισοδύναμο με μια νεκρή θηλή. Μπορεί να κρατήσει ήσυχο το παιδί αλλά αυτό είναι εις βάρος της επαφής του με τον εαυτό του και τον κόσμο.
Charles Konia, M.D.
Ο τρόπος που ρωτάτε δείχνει πως πιστεύεται ότι η υγιής σεξουαλικότητα είναι κάτι που διδάσκεται. Η φύση έχει προβλέψει να έχουμε υγιή σεξουαλικότητα και αυτό που θάπρεπε να ρωτήσετε είναι με ποιο τρόπο θα προστατέψετε την υγεία στο παιδί σας, πριν αυτή μεταλλαχθεί από την επιρροή της αυταρχικής αγωγής, των "φίλων" και της πορνογραφίας στη γνωστή, διαταραγμένη σεξουαλικότητα που όλοι γνωρίζουμε.
Επίσης είναι σημαντικό να έχετε υπόψη σας ότι η υγιής σεξουαλικότητα είναι πολύ ευρύτερη από αυτό που αποκαλείται "ικανότητα για σεξ" γιατί προϋποθέτει την ικανότητα να αφήνεται ολοκληρωτικά στη ροή της ενέργειας. Ακριβώς αυτή την ικανότητα ο σύγχρονος τρόπος ανατροφής την εξαφανίζει, εγκαθιδρύοντας μια άλλη διαταραγμένη σεξουαλικότητα που έχει γίνει η "φυσιολογική".
Ο ίδιος ο Ράιχ είχε ανακαλύψει ότι οι ψυχικές ασθένειες είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος που δείχνει τις σεξουαλικές διαταραχές. Η δουλειά όλων των οργονομιστών γιατρών, ύστερα από δεκάδες χρόνια εμπειρίας επιβεβαιώνει τις αρχικές ανακαλύψεις του και διακηρύττει ότι η διαφύλαξη της υγείας στα παιδιά είναι άπειρες φορές προτιμότερη από οποιαδήποτε μελλοντική θεραπεία και "διδασκαλία" του σεξ.
Θεοδότα Χασάπη νευρολόγος - ψυχίατρος