Πώς θα ήταν η εξέλιξη της Οργονομίας

Τρία ερωτήματα είναι δυνατό να τεθούν για την επιστήμη της Οργονομίας.

Το πρώτο σχετίζεται με το ζήτημα που προτάσσεται από πολλούς γιατί η Οργονομία δεν βρίσκεται σήμερα στη θέση που της αξίζει, εάν είναι τόσο σημαντική όσο υποστηρίζουν οι επιστήμονες που την υπηρετούν.

Το δεύτερο αφορά την εξέλιξη της Οργονομίας. Ποια θα ήταν αυτή χωρίς την επίθεση της συγκινησιακής πανούκλας και τις καταστροφικές συνέπειες του πειράματος όρανουρ, εάν δηλαδή ο Ράιχ έμενε απερίσπαστος από τόνους συκοφαντίας και διώξεων (από ποικίλα σαφή και καλυμμένα συμφέροντα), που έπρεπε να αντιμετωπίζει καθημερινά και είχε την αυτονόητη δυνατότητα, η οποία υφίσταται για κάθε επιστήμονα, να πραγματοποιεί τις επιστημονικές του μελέτες, τα πειράματα και το διδακτικό του έργο.

Το τρίτο ερώτημα αφορά τον τρόπο που ο Ράιχ ασκούσε και ήθελε να ασκείται η ιατρική οργονομία μια πολύ σημαντική επιστημονική παρακαταθήκη του.

Το πρώτο ερώτημα απαντάται συνοπτικά, ότι παρά τον ανεπανάληπτο πόλεμο και τις αδιανόητες συκοφαντίες που δεχόταν για δεκαετίες ο Ράιχ από τα πλέον αλλότρια και πολλές φορές διεφθαρμένα συμφέροντα, η εξέλιξη της Οργονομίας θα ήταν πολύ καλύτερη και εντελώς διαφορετική εάν δεν συνέβαιναν ορισμένα σημαντικά γεγονότα τα οποία επέδρασαν καταλυτικά στην εξέλιξή της και συνακόλουθα στην επικράτηση κυρίως συκοφαντικών απόψεων γι΄ αυτήν.

Το δεύτερο ερώτημα έχει απροσδόκητη κι εκπληκτική απάντηση. Όπως θα διαπιστώσουμε στη συνέχεια μια φυσιολογική ροή των πραγμάτων θα επέτρεπε σήμερα να υπάρχουν πανεπιστήμια, νοσοκομεία και σχολεία Οργονομίας διάσπαρτα παντού στον κόσμο.

Στο τρίτο ερώτημα για το πώς και από ποιους πρέπει να ασκείται η ιατρική Οργονομία υπάρχουν αρκετά σκοτεινά σημεία που χρήζουν διευκρίνισης επειδή φαίνεται πως η Οργονομία γίνεται αντιληπτή από ορισμένους όπως ο ελέφαντας που αναφέρεται στον κινέζικο μύθο τον οποίο ψηλαφούσαν μερικοί τυφλοί προσπαθώντας να περιγράψουν τις ιδιότητές του μέσα από την ανύπαρκτη οπτική αντίληψη και την περιορισμένη - μέσω της αφής - αίσθηση που είχαν με το τεράστιο ζώο.

Ας δούμε λοιπόν στη συνέχεια πώς οραματιζόταν και σχεδίαζε ο Ράιχ το μέλλον της επιστήμης που ίδρυσε.

Εξαιρετικές οι προοπτικές της Οργονομίας

Οι προοπτικές στη δουλειά του Ράιχ μετά το 1948 ήταν εξαιρετικές. Παρά τους δέκα ξεσπιτωμούς που είχε αναγκαστεί να υποστεί και τους τόνους συκοφαντίας που είχε δεχτεί ο ίδιος και το έργο του, αλλά και την από το 1947 εν εξελίξει έρευνα της FDA εναντίον του, η κατάσταση λόγω των εκπληκτικών ανακαλύψεών του, έδειχνε να δικαιώνει κάθε του προσδοκία.

Το Δεκέμβριο του 1949 είχε ιδρύσει το Ίδρυμα Βίλχελμ Ράιχ ορίζοντας τον εαυτό του ως πρόεδρο προχωρώντας στην ολοκλήρωση πλήθους επιστημονικών και άλλων δραστηριοτήτων. Μέσα από τα γραπτά του και κυρίως τη διεξαγωγή των εργαστηριακών σεμιναρίων προς τους μαθητές του, είχε κερδίσει την πλήρη εκτίμησή τους, επειδή τους είχε δώσει την ευκαιρία να παρατηρήσουν με τα ίδια τους τα μάτια και ακολούθως να αποδεχτούν όλα όσα ισχυριζόταν ο Ράιχ για τη βιολογική φύση της οργονοενέργειας, αλλά και τις προεκτάσεις της στο βιοφυσικό χώρο, με αποκορύφωμα την κατασκευή κινητήρα κινούμενου με οργόνη.
Στον τομέα της ιατρικής Οργονομίας ο Ράιχ είχε αποδώσει στον γιατρό Έλσγουορθ Μπέικερ, πλείστες εκπαιδευτικές και άλλες αρμοδιότητες. Η γραμματέας του Ράιχ και επικεφαλής των εκδόσεών του Λόις Γουίβελ δηλώνει ότι "ο Ράιχ ανέθεσε τον Μπέικερ τόσες πολλές υπευθυνότητες όχι επειδή ήταν πολύ έξυπνος και βαθύς γνώστης της οργονομίας (και άλλοι είχαν εντυπωσιακές ικανότητες), αλλά επειδή είχε αυτή την ταπεινότητα απέναντι στην απεραντοσύνη της κοσμικής ενέργειας της ζωής και απέναντι στη σπουδαιότητα της οργονομίας για την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας τα χρόνια που έρχονται. Ο Ράιχ γνώριζε ότι ο Μπέικερ δεν θα επιζητούσε την κυριαρχία περισσότερο από ό,τι την επιζητούσε ο ίδιος" («An Appreciation of Reich, Lois Wyvell - The Journal of Orgonomy, Vol. 7, No 2, 1973, σελίδα 180).

Πώς σχεδίαζε ο Ράιχ την εξέλιξη της Οργονομίας

Όπως αναφέραμε οι δραστηριότητες στο χώρο της Οργονομίας το 1949 έδειχναν μια πρωτοφανή άνθηση. Αλλά ας τις δούμε αναλυτικότερα.

1. Ο Ράιχ είχε ήδη ιδρύσει το Οργονομικό Κέντρο Έρευνας για τα Παιδιά, που αποσκοπούσε στην έρευνα της υγείας στα βρέφη και σε μεγαλύτερα παιδιά, το οποίο δεν θα δεχόταν ασθενή παιδιά, αλλά θα μελετούσε και θα κατέγραφε μόνο την εξέλιξη της υγείας τους από τη σύλληψη έως την ηλικία των έξι ετών.

Εδώ αντιλαμβανόμαστε ότι ο Ράιχ βρισκόταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή του επιδιώκοντας η έρευνα της υγείας να γίνεται από τη στιγμή της σύλληψης, την εποχή μιας ιατρικής που αυτή η ιδέα ακουγόταν ως επιστημονική παραφροσύνη.

Για το συγκεκριμένο σκοπό οργανώθηκαν τέσσερις κύριες ομάδες.

Η πρώτη θα είχε αποστολή να παρατηρεί την εγκυμοσύνη υγιών γυναικών.
Η δεύτερη ομάδα θα παρακολουθούσε τη διαδικασία του τοκετού και τις πρώτες μέρες μετά από αυτόν.
Η τρίτη ομάδα θα εξέταζε τρόπους για την πρόληψη της θωράκισης για τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής.
Η τέταρτη ομάδα θα μελετούσε την περαιτέρω ανάπτυξη των παιδιών μέχρι την εφηβεία. Όπως έγραφε ο Μπέικερ, "...δεν γνωρίζαμε ακόμα πώς είναι το υγιές παιδί".

Ο συστηματικός και επιστημονικός τρόπος που λειτουργούσε ο Ράιχ αναδεικνύεται εδώ, δεδομένου ότι φαίνεται καθαρά πως απαιτούνταν στην ουσία δεκαπέντε χρόνια επίπονης επιστημονικής εργασίας για να βγουν τα κατάλληλα ερευνητικά συμπεράσματα. Οι γιατροί οργονομιστές που ορίσθηκαν επικεφαλής αυτού του προγράμματος ήταν οι Ρέιφελ, Μπέικερ, Ντουβάλ και Κοτ.

2. Στην πόλη της Νέας Υόρκης είχαν ιδρυθεί και λειτουργούσαν το 1950 υπό τη διεύθυνση των γιατρών Ρέιφελ και Κοτ, με βοηθό τον γιατρό Ιμάνουελ Λεβίν η Κλινική Οργονοενέργειας όπου διεξαγόταν το "Τεστ αίματος Ράιχ" και εργαστηριακοί έλεγχοι κολπικών εκκρίσεων για τη διαπίστωση καρκίνου.

3. Με την οργάνωση της Εκπαιδευτικής Επιτροπής του Ιδρύματος Βίλχελμ Ράιχ στην οποία ο Ράιχ όρισε τον Έλσγουορθ Μπέικερ ως γραμματέα, έγινε δυνατή η ίδρυση και διαγνωστικής κλινικής η οποία λειτουργούσε υπό τη διεύθυνση του Μπέικερ. Ονομαζόταν Διαγνωστική Κλινική του Ινστιτούτου Οργόνης.

4. Υπό τη διεύθυνση του γιατρού Ντουβάλ είχε ιδρυθεί το Μάιο του 1950 Παιδιατρική Κλινική στη Νέα Υόρκη. Στην ίδια κλινική εργαζόταν η κόρη τού Ράιχ, Εύα, η οποία είχε ολοκληρώσει τις σπουδές της στην ιατρική.

5. Τα βιβλία του Ράιχ όπως "Η ανάλυση του χαρακτήρα" και "Η Λειτουργία του Οργασμού", στο δεύτερο ανέφερε για πρώτη φορά τις 7 ζώνες θωράκισης, αλλά και "Η μαζική ψυχολογία του φασισμού", το οποίο για ένα μεγάλο διάστημα ήταν το πλέον ζητούμενο βιβλίο στη βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, είχαν ήδη εκδοθεί στην αγγλική γλώσσα γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία και το ενδιαφέρον του κοινού για την Οργονομία αυξανόταν διαρκώς.

Η συνολική εκδοτική δραστηριότητα αυξανόταν συνεχώς, με την αδιάλειπτη έκδοση από τον Ράιχ οργονομικών περιοδικών και βιβλίων. Ο ενθουσιασμός και η δημιουργική διέγερση μεταξύ όλων των επιστημόνων και των άλλων εργαζόμενων στην οργονομία ήταν διάχυτος και σταθερός.

6. Ο Ράιχ είχε καταφέρει στο μεταξύ να αποδείξει την ύπαρξη της οργόνης, μέσω πλήθους πειραμάτων, αλλά και να την κάνει άμεσα ορατή για τους μαθητές του στο σκοτεινό δωμάτιο οργόνης, όπου μπορούσαν να παρατηρήσουν τις φωτεινές λάμψεις και κινήσεις των οργονοενεργειακών μονάδων.

7. Είχε πετύχει να δώσει την πρώτη απάντηση στο μυστήριο της βιογένεσης μέσω του Πειράματος ΧΧ.

8. Είχε καταφέρει να φωτογραφίσει το οργονοενεργειακό πεδίο των χεριών με συσκευή ακτίνων Χ.

9. Είχε προχωρήσει σημαντικά στις οργονομετρικές εξισώσεις.

10. Και τελικά είχε πετύχει το ακατόρθωτο. Να κατασκευάσει κινητήρα οργόνης, με μια διαδικασία που ξεκίνησε το 1947 όταν παρατήρησε ότι ένας μετρητής Γκάιγκερ – Μίλερ που είχε παραμείνει σε συσσωρευτή οργόνης για μερικές εβδομάδες έδινε "αφύσικα" 1.500 παλμούς το λεπτό και ολοκληρώθηκε το 1948 με την κατασκευή συσκευής στο μέγεθος πορτοκαλιού που κινούσε μοτέρ. Από πλήθος μαρτυριών, το ντοκιμαντέρ που υπάρχει και προβάλλεται στο Μουσείο Ράιχ, και την περιγραφή του Ράιχ γνωρίζουμε ότι το μοτέρ λειτουργούσε αθόρυβα, εξαιρετικά ομαλά και με διακυμάνσεις στην ταχύτητά του. Είχε επίσης τη μοναδική δυνατότητα να αντιστρέφει αθόρυβα και ακαριαία την κίνησή του ανάλογα με τη φόρτιση που έπαιρνε.

11. Ο Ράιχ είχε κατασκευάσει επίσης έναν ενεργειακό μετρητή, ο οποίος μέσω λυχνίας εμφάνιζε την κυμαινόμενη, ανάλογα με το άτομο, ενεργειακή ζωτικότητα. Με την ίδια συσκευή μπορούσε να μετρά την ενεργειακή φόρτιση τροφίμων.

12. Μεταξύ πολλών εργαστηριακών πειραμάτων που ξεχώριζαν μπορεί να αναφερθεί ένα εξαιρετικά σημαντικό. Ο Ράιχ είχε καταφέρει να αποδείξει τη σημασία της οργονοενεργειακής φόρτισης του αίματος μέσω πολλαπλών και συνεχών πειραμάτων σε τρωκτικά με καρκίνο.

Όπως γράφει ο Μπέικερ "... Ερωτήματα προς το Ινστιτούτο οργόνης έφταναν από κάθε μέρος των ΗΠΑ αλλά και από άλλα κράτη της Γης. Παίρναμε επιστολές από άτομα που παρακαλούσαν να τους βοηθήσουμε. Οι τηλεφωνικές κλήσεις ήταν συνεχείς. Έρχονταν για να εκπαιδευτούν γιατροί, ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, κοινωνικοί λειτουργοί και άλλοι". "...Χρειαζόμαστε νέες εγκαταστάσεις για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των ανθρώπων".

Άμεση ίδρυση και ανέγερση:

Νοσοκομείου, Κέντρου Έρευνας για τα Παιδιά και Σχολείου. 

Σε 5 χρόνια θα ιδρυόταν Πανεπιστήμιο!

Ο Ράιχ είχε μεγάλους στόχους για την Οργονομία. Σχεδίαζε την ίδρυση Πανεπιστημίου και την άμεση ίδρυση Νοσοκομείου εντός του 1951 το οποίο θα είχε επικεφαλής τον στενό συνεργάτη του Δρα Έλσγουορθ Μπέικερ, με στόχο να θεραπεύει ασθενείς που έπασχαν από βιοπάθειες. Η ανέγερση νοσοκομείου ήταν θέμα μερικών μηνών. Αυτό αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι ο Ράιχ είχε προχωρήσει στην αφαίρεση δέντρων και βλάστησης σε μια περιοχή εντός του Όργονον ώστε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες θεμελίωσης και ανέγερσής του.

Προγραμμάτιζε επίσης για το 1950 την ανέγερση Κέντρου Έρευνας για τα Παιδιά και Σχολείου στα πρότυπα του Σάμερχιλ. Για τα δύο τελευταία ιδρύματα ήθελε ως επικεφαλής το διευθυντή του Σάμερχιλ στην Αγγλία Αλέξανδρο Νίλ.

Αξίζει να γίνει γνωστό ότι η πρόταση για την ίδρυση πανεπιστημίου υποβλήθηκε στον Ράιχ από τον Δρα Τσέστερ Ρέιφελ, έναν από τους μαθητές του Ράιχ που μαζί με τον Μπέικερ έμειναν πιστοί στον Ράιχ ακόμα και στις δυσκολότερες στιγμές του, όταν άλλοι έφευγαν φοβισμένοι από τα προβλήματα που συναντούσε και ταυτόχρονα τις συγκλονιστικές ανακαλύψεις του, αλλά κυρίως απομακρύνονταν πανικόβλητοι από τα αποτελέσματα του πειράματος όρανουρ, τα οποία ναι μεν επιβεβαίωσαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την ύπαρξη της οργόνης, ωστόσο έφεραν στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό τους.

Ο Ράιχ αποδέχτηκε την πρόταση του Ρέιφελ για την ίδρυση νοσοκομείου και την επαύξησε με την πρόταση να κτισθεί στο Όργονον Πανεπιστήμιο Οργονομίας. Ο Μπέικερ αναφέρει ότι το πανεπιστήμιο θα ονομαζόταν Πανεπιστήμιο Βίλχελμ Ράιχ του Όργονον θα ήταν το κέντρο για τις υπόλοιπες δραστηριότητες, όπως η λειτουργία νοσοκομείου, για την υποστήριξη του οποίου ο Ράιχ σχεδίαζε ακόμα και τη δημιουργία φάρμας για να παρέχει τα απαραίτητα τρόφιμα.

Σε επιστολή του προς τον Α.Σ.Ι.Ο., (Αμερικανικό Σύλλογο Ιατρικής Οργονομίας), ο οποίος εκείνη την εποχή είχε 22 γιατρούς ως μέλη, ο Ράιχ διευκρίνιζε ότι θα πρέπει να κτισθεί πανεπιστήμιο στο Όργονον το οποίο "...δεν μπορεί να γίνει μόνο από εμένα. Για να ολοκληρωθεί απαιτεί την πλήρη προσωπική, επιστημονική και οικονομική σας υποστήριξη". Ένα έργο που εκτιμούσε ότι θα ολοκληρωνόταν μέσα σε 5-15 χρόνια.

Το σχέδιο του νοσοκομείου όπως βρέθηκε στα αρχεία του Ράιχ, το οποίο θα ανεγειρόταν εντός του 1951 στο Όργονον, εάν δεν συνέβαιναν τα καταστροφικά γεγονότα με το πείραμα όρανουρ. Προγραμμάτιζε επίσης την ανέγερση σχολείου το 1950 στα πρότυπα του Σάμερχιλ.

Σχετικά με την ανέγερση νοσοκομείου εκτιμούσε ότι ήταν κάτι που μπορούσε να γίνει πολύ γρηγορότερα με δεδομένη την υπάρχουσα διαθεσιμότητα γιατρών, νοσοκόμων και άλλου βοηθητικού προσωπικού απαραίτητου για τη λειτουργία του. "...Ένα Νοσοκομείο που θα είναι το καμάρι σας αλλά και η αγωνία σας", έγραφε προς τους γιατρούς μέλη του Α.Σ.Ι.Ο. προγραμματίζοντας την έναρξη λειτουργίας του το 1952.

Ο Νιλ επικεφαλής σχολείου στο Όργονον!

Ο Ράιχ διαπιστώνοντας την ιδιοφυΐα του Νιλ στον εκπαιδευτικό τομέα και ταυτόχρονα τα χρόνια οικονομικά προβλήματα του φίλου του, είναι χαρακτηριστικό ότι του είχε χαρίσει το μάλλινο παλτό του όταν ο Νίλ βρέθηκε στις ΗΠΑ, πρότεινε να είναι ο Νιλ και η σύζυγός του Ίνα επικεφαλής του Κέντρου Βρεφονηπιακής Έρευνας, το οποίο θα είχε σκοπό την έρευνα της υγείας των παιδιών και όχι της ασθένειας.

"Εσύ και η Ίνα είστε οι καταλληλότεροι από κάθε άλλον για να σας εμπιστευθεί κανείς τη διεύθυνση ενός τέτοιου ιδρύματος για τα παιδιά που θα έχει σκοπό του τη φυσικοεπιστημονική μεθοδική μελέτη των φυσικών αρχών αυτορύθμισης από τη γέννηση και πέρα. Το ερώτημά μου λοιπόν είναι: Είστε εσύ και η Ίνα διατεθειμένοι να αναλάβετε τη διεύθυνση ενός τέτοιου ιδρύματος στο Όργονον;" ρωτούσε με επιστολή του τον Νίλ στις 7 Φεβρουαρίου του 1950.

Στις 20 Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου έγραφε στον Νιλ ότι μέσα στο καλοκαίρι θα ξεκινούσε η ανέγερση του ιδρύματος για παιδιά και μέσα σε αυτό θα λειτουργούσε σχολείο. "...Το σχολείο το σχεδιάζουμε να είναι πρότυπο και πειραματικό για το Οργονομικό Κέντρο Βρεφονηπιακής Έρευνας για νηπιαγωγούς κ.λπ. Το Κέντρο Βρεφονηπιακής Έρευνας, είναι μέρος του μη κερδοσκοπικού Ιδρύματος Βίλχελμ Ράιχ και κατά συνέπεια το σχολείο θα μπορούσε να μη λειτουργήσει σαν ιδιωτική επιχείρηση για να έχει τις προϋποθέσεις για φορολογική απαλλαγή. Αλλά φυσικά ο διευθυντής του σχολείου θα είσαι εσύ για ό,τι αφορά την αυτορύθμιση και τις διοικητικές διαδικασίες".

Εξάλλου στις 20 Σεπτεμβρίου του 1950 ο Ράιχ έγραφε στον Νιλ κάτι σημαντικό που έδειχνε ότι τα σχέδιά του για τη δημιουργία πανεπιστημίου εξελίσσονταν όλο και περισσότερο: "Μετά το σεμινάριο για τον καρκίνο και το Διεθνές Συνέδριο της Οργονομίας οκτώ εργαζόμενοι στον τομέα μας αποφάσισαν να μείνουν στην περιοχή του Όργονον για να βοηθήσουν στη δημιουργία του πανεπιστημίου".

Πώς ήρθε η πρώτη καταστροφή

Η πρώτη καταστροφή στην Οργονομία ήρθε με τα αποτελέσματα του πειράματος όρανουρ, τα οποία ανέτρεψαν ριζικά τα σχέδια του Ράιχ και των συνεργατών του.

Ας δούμε από κοντά πώς ήταν η κατάσταση μόλις λίγες εβδομάδες πριν ξεκινήσει στο τέλος του 1950 το Πείραμα Όρανουρ, έτσι όπως περιγράφεται από τον ίδιο τον Ράιχ.

Η περιοχή του Όργονον όπου θα διεξαγόταν το πείραμα κάλυπτε έκταση περίπου 1.120 στρεμμάτων με δάση και λιβάδια. Βρισκόταν 1.750 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας σε ξηρό κλίμα κατάλληλο για έρευνα στα φαινόμενα της οργόνης, 50 περίπου χιλιόμετρα από τον πλησιέστερο σιδηροδρομικό σταθμό και 100-150 περίπου χιλιόμετρα από την κοντινότερη μεγάλη πόλη με καλή οδική σύνδεση.

Υπήρχαν στην περιοχή δύο μεγάλα κτήρια που κόστιζαν 80.000 δολάρια. Το ένα ήταν χτισμένο με πέτρα και τσιμέντο και μερική στήριξη από σιδηροδοκούς. Και τα δύο ήταν πλήρως εξοπλισμένα με το καλύτερο επιστημονικό και εργαστηριακό υλικό της εποχής. Υπήρχαν επίσης δύο μικρότερα κτήρια κατάλληλα για άνετη διαμονή.

Στην περιοχή υπήρχε (και υπάρχει) λίμνη έκτασης 50 στρεμμάτων κατάλληλη για την προσέγγιση υδροπλάνου σε περίπτωση έκτακτων αναγκών με δρόμο που ξεκινούσε από τη λίμνη και κατέληγε στην κύρια οδό του Όργονον.

Ήταν διαθέσιμα επιστημονικά όργανα και άλλα ερευνητικά εργαλεία κόστους 30.000 - 40.000 δολαρίων. Ήταν διαθέσιμα μικροσκόπια πολύ μεγάλης ισχύος, μετρητές Γκάιγκερ - Μίλερ, δωμάτια οργόνης πλήρους συσκότισης, ηλεκτροσκόπια, εξοπλισμός για μικροφωτογραφήσεις και πολλά άλλα.

Υπήρχε επίσης εργαστήριο κατάλληλο για να μετατραπεί άμεσα σε πρωτοποριακό χώρο κατασκευών. Ήταν διαθέσιμο ένα μικρό φορτηγό, όπως και ένα τρακτέρ για αγροτικές εργασίες.

Τα διαθέσιμα κεφάλαια έφταναν τις 200.000 δολάρια, και τριακόσιοι συσσωρευτές οργόνης ήταν άμεσα προσιτοί για έρευνα.
Υπήρχε εξειδικευμένο προσωπικό για τη γενικότερη υποστήριξη και ερευνητική δουλειά από περίπου είκοσι πέντε άτομα.
Ήταν άμεσα διαθέσιμοι γύρω στους δώδεκα γιατρούς οργονομιστές, ένας κτηνίατρος, ένας υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, δύο καλώς εκπαιδευμένοι κοινωνικοί λειτουργοί, δύο διοικητικοί υπάλληλοι και άλλα άτομα βασικής υποστήριξης εργασιών.
Λειτουργούσε επίσης ένα χαλαρό δίκτυο ατόμων με επιστημονικό υπόβαθρο και μεγάλο ενδιαφέρον συμμετοχής στις οργονομικές εργασίες στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ, στη Μέση Ανατολή, στη Νέα Υόρκη, στο Μόντρεαλ, στη Βρετανία, στη Σκανδιναβία, στη Νότια Αμερική και αλλού. Λειτουργούσε πλήρως εξοπλισμένος εκδοτικός οίκος έχοντας τη δυνατότητα να φέρει σε πέρα κάθε είδους εκδοτική δραστηριότητα, ο οποίος είχε τη δυνατότητα κατακόρυφης αύξησης της παραγωγής του.

Ο εκδοτικός οίκος διατηρούσε επαφές μέσω της λίστας αλληλογραφίας του με κάθε σημείο της Γης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχε παραγγείλει 60 τόμους από την "Ανάλυση του χαρακτήρα" και 15 τόμους από τη "Μαζική ψυχολογία του φασισμού" για την επιμόρφωση των πρέσβεων, ενώ η Μόσχα είχε παραγγείλει όλη την οργονομική βιβλιογραφία. Ο Ράιχ αναρωτιόταν: "Δεν γνωρίζω αν αυτό είναι για καλό ή για κακό". Ο συνεργάτης του Ράιχ γιατρός οργονομιστής Βάλτερ Χόπε, που εργαζόταν στο Ισραήλ, του είχε αναφέρει ότι συνάδελφός του γιατρός τον πληροφόρησε ότι είδε συσσωρευτή οργόνης σε νοσοκομείο τής Μόσχας.

Η επιστημονική δουλειά

Οι επιστημονικές εργασίες που γίνονταν στο Όργονον πριν ξεσπάσει η καταστροφή με το πείραμα όρανουρ ήταν σε γενικές γραμμές οι εξής:

  1. Συνεχής εργασία πάνω στη βιοπάθεια του καρκίνου και εργαστηριακά σεμινάρια σε γιατρούς και βιολόγους πάνω στην έρευνα της οργόνης σχετικά με τον καρκίνο.
  2. Έρευνα για τη λευχαιμία.
  3. Μελέτη της βιογένεσης διά μέσου συνεχούς εργασίας με το Πείραμα ΧΧ.
  4. Συνεχής λειτουργική αναβάθμιση των συσσωρευτών οργόνης.
  5. Μελέτη υγιών βρεφών από το Κέντρο Βρεφονηπιακής Έρευνας.
  6. Εργασίες από τη Διαγνωστική Κλινική του Ινστιτούτου Οργόνης και από την Κλινική Οργονοενέργειας, γύρω από την οργονομία και το βιοενεργειακό τεστ αίματος και αναλύσεις αίματος στο Φόρεστ Χιλς της Νέας Υόρκης
  7. Εκπαίδευση γιατρών εκπαιδευτικών και κοινωνικών λειτουργών.
  8. Προετοιμασίες για το πρότζεκτ οργονομικής αντιπυρηνικής ακτινοβολίας.
  9. Προετοιμασίες για την περαιτέρω ανάπτυξη των εγκαταστάσεων.
  10. Κατευθύνσεις για τα επιστημονικά θέματα της οργονομίας στο διεθνή χώρο.

Ο Ράιχ είχε ανακαλύψει επίσης μια νέα μορφή σκέψης τον οργονομικό λειτουργισμό και τις μαθηματικές εξισώσεις της οργονομετρίας στις οποίες έδινε πολύ μεγάλη έμφαση. Οι εξισώσεις αυτές τον βοήθησαν να κατανοήσει βαθύτερα τα μυστικά της οργονοενέργειας και προς το τέλος της ζωής του να λύσει τo πρόβλημα της βαρύτητας και αντιβαρύτητας. "Όταν οι άνθρωποι διαχωρίζουν τις αρχές της ψυχιατρικής μου από την οργονομετρία τότε αντικατοπτρίζουν το διαχωρισμό μεταξύ του εγώ (το εδώ) και του κόσμου (το εκεί). Αυτό είναι είναι το λάθος της μηχανιστικής επιστήμης", τόνιζε.

Το πείραμα όρανουρ ξεκινά την καταστροφή

Με το πείραμα όρανουρ ο Ράιχ σκόπευε να ελέγξει εάν η οργονοενέργεια μπορούσε να προστατεύει από τη ραδιενέργεια και ακόμα εάν μπορεί να προκαλέσει στον ανθρώπινο οργανισμό ένα είδος ανοσοποίησης απέναντι στις καταστροφικές επιδράσεις της ραδιενέργειας. Ήθελε επίσης να διαπιστώσει εάν αλλάζει η φύση κάποιου ραδιενεργού υλικού ύστερα από την επαφή του με μεγάλες συγκεντρώσεις οργονοενέργειας.

Η ονομασία ORANUR δόθηκε στο πείραμα από τα αρχικά των λέξεων Orgone Anti Nuclear Radiation.
Παρήγγειλε δύο κάψουλες ραδιενεργού υλικού (ένα μιλιγκράμ καθαρού ραδίου η κάθε μία μέσα σε θήκες μολύβδου) σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσει τη μία κάψουλα ως δείγμα ελέγχου, έχοντάς την μακριά από κάθε επαφή με την αυξημένη συγκέντρωση οργονοενέργειας των συσσωρευτών οργόνης και την άλλη να την τοποθετήσει μέσα σε συσσωρευτή οργονοενέργειας.

Πράγματι, στις 5 Ιανουαρίου του 1951 στις 11.30 το πρωί ο Ράιχ έβαλε το ένα μιλιγκράμ ραδίου που παρέμενε στη μολύβδινη προστατευτική θήκη του σε ένα μικρό συσσωρευτή ενός στρώματος, τον οποίο μετά τον τοποθέτησε σε ένα συσσωρευτή οργόνης 20 στρωμάτων που ήταν εντός του δωματίου οργόνης, το οποίο είχε επένδυση με μεταλλικά φύλλα στους τοίχους του.

Η ακτινοβολία υποβάθρου σε ένα μετρητή Γκάιγκερ – Μίλερ έδειχνε εκείνη τη στιγμή 80 μονάδες ανά λεπτό σε απόσταση 50 ποδιών από το ραδιενεργό υλικό, το οποίο αφέθηκε εντός του συσσωρευτή οργόνης για πέντε ώρες.

Στις 4.30 το απόγευμα ο αέρας στο εργαστήριο όπου γίνονταν τα πειράματα άλλαξε αποκτώντας μια κολλοειδή και βαριά υφή ενώ οι μετρήσεις με Γκάιγκερ – Μίλερ έδειχναν αρκετές εκατοντάδες μονάδες. Συνήθως η ακτινοβολία υποβάθρου στο Όργονον ήταν γύρω στις 30 μονάδες ανά λεπτό. Μέσα στο Δωμάτιο Οργόνης οι μετρήσεις ήταν απίστευτες. Οι τοίχοι έδειχναν να αστράφτουν και τελικά ο Γκάιγκερ – Μίλερ "κατέρρευσε" παύοντας να λειτουργεί.

Οι εργαζόμενοι απομακρύνθηκαν από το Δωμάτιο Οργόνης, δόθηκε εντολή για αερισμό του και ο Ράιχ απομάκρυνε το ράδιο από το συσσωρευτή σκοπεύοντας να κατασιγάσει την αντίδραση.

Ο αερισμός δεν καταλάγιασε την αντίδραση αν και οι μετρήσεις με άλλο μετρητή έδειχναν 60 μονάδες ανά λεπτό μετά από 30 λεπτά αερισμού. Όπως αναφέρει ο Μπέικερ, αυτό που συνέβη με εκείνους που βρέθηκαν στο χώρο ήταν να "...αναπτύξουν συμπτώματα όπως πίεση στα κόκαλα του σαγονιού, ναυτία, απώλεια όρεξης για φαγητό, αδυναμία, ερυθρότητα ματιών και αίσθηση αλμύρας στο στόμα, απώλεια της ισορροπίας, πίεση στο μέτωπο και στο ινίο, πίεση και πόνο στο διάφραγμα. Μερικοί έγιναν ωχροί ανέπτυξαν συμπτώματα κρυολογήματος, το δέρμα τους εμφάνισε κηλίδες ιδιαίτερα στις παλάμες. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές οι δυσμενείς επιδράσεις δεν προέρχονταν από το ράδιο το οποίο παράμενε ασφαλές μέσα στη μολύβδινη θήκη του αλλά από την αντίδραση της οργόνης στο ράδιο, η οποία έδειχνε να έχει μεταβληθεί σε κάτι επικίνδυνο. Στην πραγματικότητα ήταν το φαινόμενο όρανουρ. Αργότερα η Θ.ΟΡ. (θανατηφόρα οργόνη) αναγνωρίστηκε ότι είναι η τελική κατάληξη της όρανουρ".

Αν και κάθε εργασία σταμάτησε ο Ράιχ αποφάσισε να συνεχίσει το πείραμα αφήνοντας το ράδιο που παρέμενε μέσα στη μολύββινη θήκη του, για μια ώρα κάθε ημέρα για τις επόμενες πέντε ημέρες. Στις 12 Ιανουαρίου, την τελευταία ημέρα του πειράματος, το ράδιο αφέθηκε στο συσσωρευτή μόνο για μισή ώρα επειδή μέσα στο εργαστήριο, ο αέρας καθώς έβλεπε κάποιος από τα μεγάλα παράθυρά του, έδειχνε να έχει αναπτύξει σύννεφα έχοντας λάβει πορφυρό χρώμα, κάτι που διακρινόταν από απόσταση 80 μέτρων. Ακόμα και από αυτή την απόσταση ο Ράιχ και ο γιατρός οργονομιστής Σίμεον Τροπ ένιωσαν ναυτία, απώλεια τής αίσθησης ισορροπίας, πίεση στο μέτωπο και έγιναν ωχροί.

Από τις εξετάσεις που έκανε στην πορεία ο Ράιχ, σε πολλούς εργαζόμενους παρατήρησε ότι ο καθένας αντιδρούσε με ειδικό τρόπο σχετιζόμενο με την προσωπική ιστορία της υγείας του. Το όρανουρ έδειχνε να φέρνει στην επιφάνεια το κυριότερο θαμμένο πρόβλημα υγείας και επιπλέον τα βαθιά γνωρίσματα του χαρακτήρα. Όλοι οι εργαζόμενοι στο πείραμα μετά από λίγο διάστημα έδειχναν βελτίωση των συμπτωμάτων. Εάν συνέχιζαν να εργάζονται σε περιβάλλον όρανουρ, στην πορεία χειροτέρευαν συνεχώς.
Ο Ράιχ πληροφορούσε για τα αποτελέσματα όρανουρ όλες τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και κυρίως την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, επειδή εκτιμούσε ότι αυτή η υπηρεσία θα έπρεπε να ενδιαφερθεί άμεσα και να ορίσει τη σχετική νομοθεσία για τη χρήση της οργονοενέργειας.

Γι' αυτό το λόγο τρεις γιατροί οι Μπέικερ, Ρέιφελ και Κοτ ταξίδεψαν στην Ουάσιγκτον και συναντήθηκαν με τον αρμόδιο για ιατρικά θέματα εξηγώντας του την κατάσταση. Ο αρμόδιος προφανώς δεν κατάλαβε το παραμικρό και αντί να θελήσει να μεταβεί στο Όργονον για να παρατηρήσει με τα ίδια του τα μάτια την τραγική κατάσταση, (στην πορεία έγινε ακόμα χειρότερη), ζήτησε αυτός που διεξήγε το πείραμα, δηλαδή ο Ράιχ, να μεταβεί στην Ουάσιγκτον για να του εξηγήσει τα σχετικά...

Στο μεταξύ, η εξέλιξη του πειράματος χειροτέρευε συνεχώς. Υψηλές μετρήσεις λαμβάνοντας πλέον μέχρι και 60 χιλιόμετρα από το Όργονον, ειδικά στα βορειοανατολικά, αποκλείοντας το γεγονός να προέρχονται αυτές οι μετρήσεις από πυρηνικές εκρήξεις που γίνονταν νότια, στην έρημο της Νεβάδας. Στο μεταξύ εκατοντάδες τρωκτικά που ο Ράιχ χρησιμοποιούσε για να διεξάγει πειράματα, πέθαναν με συμπτώματα πνευμονίας, πολύ διογκωμένες φλέβες με μαύρο αίμα, εξογκωμένους λοβούς αυτιών με ταυτόχρονη κυάνωση, ερυθρίαση των γεννητικών οργάνων, κυάνωση στις ουρές και σε όλα τα δάχτυλα. Είχαν επίσης και μια ινώδη εσωτερική έκκριση που κάλυπτε την πλευρική κοιλότητα που σε μερικά τρωκτικά έφθανε μέχρι την κοιλιά και ακόμα έως τη λεκάνη. Σε μερικά ποντίκια ήταν διογκωμένη η σπλήνα, σχεδόν τέσσερις φορές περισσότερο από το κανονικό.

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός που παρατηρήθηκε ήταν ότι 40 τρωκτικά που είχαν υποστεί μεγάλη δόση ακτινοβόλησης με οργονοενέργεια, έμειναν ζωντανά. Ωστόσο, πολλοί εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Όργονον επειδή ασθένησαν. Η σύζυγος του Ράιχ, Ίλσε, ανέπτυξε καρκίνο και έπρεπε να υποστεί εγχείρηση. Η κόρη του Εύα, που έβαλε το κεφάλι της σε μια μεταλλική ντουλάπα έμεινε για δύο ώρες μεταξύ ζωής και θανάτου με 46 σφυγμούς το λεπτό, ενώ αρρώστησε και ο γιος του Πίτερ. Αναγκαστικά διακόπηκε κάθε εργασία στο εργαστήριο και οι απολύτως απαραίτητες δουλειές γίνονταν με παραμονή μόνο τριών λεπτών στο χώρο.

Τον Απρίλιο του 1951 πάνω από το Όργονον αναπτύχθηκε ένα μεγάλο κυκλικό σύννεφο που παρέμενε συνεχώς για μήνες. Όπως αναφέρει ο Μπέικερ ήταν "σαν να έλεγε σε όλο τον κόσμο, ότι το Όργονον βρισκόταν ακριβώς από κάτω του, όπου η αντίδραση όρανουρ, που δημιούργησε αυτό το σύννεφο βρισκόταν σε εξέλιξη".

Μέχρι εκείνη την περίοδο είχε βρεθεί ότι οι ασθένειες από όρανουρ περιλάμβαναν:
Κακοδιαθεσία, ναυτία, πίεση στο κεφάλι και στο στήθος, κράμπες και τινάγματα στους μυώνες, θερμά και ψυχρά ρίγη, ξηρότητα στο λαιμό, και μεγάλη δίψα, επαναφορά παλαιών ασθενειών, επιπεφυκίτιδα, παθολογική εμφάνιση του αίματος με αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια και μεγάλη φόρτιση των ερυθρών, τα οποία είχαν κόκκινους αντί μπλε κέντρο.
Τα επικίνδυνα συμπτώματα που εμφάνισαν μερικά άτομα ήταν: τάσεις λιποθυμίας, χρόνια κόπωση, πνευμονία, πλευρίτιδα, αναπνευστικό σοκ, και εσωτερική αιμορραγία. Το αίμα αυτών των ατόμων ήταν όμοιο με των τρωκτικών που είχαν λευχαιμία. Παρατηρήθηκε επίσης ότι το αίμα ατόμων που είχαν προσβληθεί από όρανουρ δεν αποσυντίθετο στο συνήθη χρόνο των 30 λεπτών αλλά χρειαζόταν 40 λεπτά ή και περισσότερο.

Ο ίδιος ο Ράιχ τον Οκτώβριο του 1951 αρρώστησε βαριά από καρδιακό επεισόδιο παραμένοντας μεταξύ ζωής και θανάτου για 6 εβδομάδες. Στις 22 Οκτωβρίου του 1951 αναφέρει στο προσωπικό του ημερολόγιο:
"Ο Βίλχελμ Ράιχ σχεδόν πέθανε από καρδιακή ανοργονία".

Στο χώρο των φυσικών φαινομένων παρατηρήθηκε για πρώτη φορά αρνητική μέτρηση μεταξύ συσσωρευτή οργόνης και περιβάλλοντος. Προηγουμένως όλες οι μετρήσεις έδειχναν ότι ο συσσωρευτής οργόνης διατηρούσε πάντα μεγαλύτερη θερμοκρασία από το περιβάλλον του κατά δυο με τρεις βαθμούς Κελσίου.

Το περίεργο γεγονός που παρατηρήθηκε αναφέρει ο Μπέικερ "...ήταν η νεκρική σιγή στο περιβάλλον. Τα πουλιά σταμάτησαν να κελαηδούν, σταμάτησαν και οι ήχοι από τα έντομα. Τα πουλιά πετούσαν χαμηλά ή κρύβονταν στα δέντρα. Τα ζώα σχεδόν σέρνονταν στο έδαφος ή έμεναν στα καταφύγιά τους. Τα φύλλα των δέντρων έχασαν το σφρίγος τους και έγειραν. Η ζωή φαινόταν να αποσύρεται από την περιοχή. Ο Ήλιος συνέχιζε να λάμπει αλλά οι φωτογραφίες που παίρναμε έδειχναν σαν να είχαν τραβηχτεί στη σκιά".

Οι πέτρες που ήταν χτισμένο το κτήριο, ειδικά το Εργαστήριο, άρχισαν να μαυρίζουν ή να γίνονται πορώδεις. Όπως αποκαλύπτει ο Μπέικερ "...εκείνη την εποχή δεν είχα πειστεί ότι το φαινόμενο όρανουρ μαυρίζει τις πέτρες. Ωστόσο ο Ράιχ είχε περικλείσει με κόκκινη γραμμή το σημείο του μαυρίσματος και όταν επιστρέψαμε εγώ και ο Ρέιφελ στην περιοχή παρατηρήσαμε ότι το μαύρισμα των βράχων είχε αυξηθεί".

Ο Ράιχ μετά από αυτές τις παρατηρήσεις αποφάσισε να μεταφέρει το ραδιενεργό υλικό 15 χιλιόμετρα μακρύτερα από το Όργονον, για να διαπιστωθεί ότι το μαύρισμα των βράχων κάπως μειώθηκε. Είναι παρά πολλά ακόμα εκείνα που μπορούν να αναφερθούν γι' αυτό το συγκλονιστικό πείραμα, οι λεπτομέρειες του οποίου θα έπρεπε να γίνουν γνωστές σε κάθε επιστήμονα που σπουδάζει φυσική, πυρηνική φυσική, βιολογία, χημεία, ιατρική, ακόμα και μετεωρολογία.

Οι μετρήσεις που λαμβάνονταν με συσκευές Γκάιγκερ – Μίλερ ήταν εκατοντάδες χιλιάδες παλμοί ανά λεπτό, ενώ το απολύτως παράδοξο που παρατηρήθηκε ήταν πως το ραδιενεργό υλικό όταν ήταν εκτός κιβωτίου, το οποίο στην εξέλιξη του πειράματος κατασκευάστηκε με ατσάλι, μόλυβδο, και τσιμέντο, δηλαδή το κιβώτιο έγινε απολύτως μονωμένο, οι μετρήσεις που λαμβάνονταν ήταν κατά δέκα φορές υψηλότερες, συγκρινόμενες με αυτές που παίρνονταν όταν το ραδιενεργό υλικό έμενε ακάλυπτο. Αυτό αντιβαίνει κάθε γνώση πυρηνικής φυσικής, δεδομένου ότι οι μετρήσεις με ακάλυπτο υλικό θα έπρεπε να είναι πολύ υψηλότερες από εκείνες που λαμβάνονται όταν τα υλικό μονώνεται κατάλληλα. Οι έντονες επιδράσεις του όρανουρ στο Όργονον κράτησαν έως τα τέλη του 1953. Ωστόσο, μόνο το Μάιο του 1954 απαλλάχτηκε εντελώς από το όρανουρ και το Παρατηρητήριο, το οποίο ήταν χτισμένο στο επάνω μέρος του κτηρίου.

Ο Ράιχ έγραφε περιγράφοντας στον Νιλ την κατάσταση, δύο χρόνια μετά το ξεκίνημα τού πειράματος όρανουρ τον Ιούλιο του 1952: "....από νωρίς την Άνοιξη τα κτήριά μας αχρηστεύθηκαν τελείως, για κάμποσους μήνες δεν κοιμηθήκαμε ποτέ δυο βραδιές συνέχεια στο ίδιο μέρος, η Ίλσε και ο Πίτερ υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το Όργονον και να πάνε να ζήσουν στην πόλη, όλες οι συνηθισμένες δραστηριότητες ματαιώθηκαν και τώρα παλεύουμε απεγνωσμένα να κρατήσουμε σε ισορροπία το καράβι μας. ...Είναι σαν να μας χτύπησε το Σύμπαν κατακέφαλα για την τολμηρή αυθάδειά μας να διεκδικήσουμε τα μυστικά του".

Σε επιστολή της προς τον Νιλ το Σεπτέμβριο του 1952 η Ίλσε περιέγραφε ως εξής την κατάσταση: "Ο Ράιχ εξακολουθεί να μην μπορεί να μείνει στο αστεροσκοπείο για πάνω από 4-5 ώρες και κάθε φορά που δοκιμάζει να κοιμηθεί εκεί, σχεδόν πάει να πεθάνει. Μόνο όταν απομακρυνθεί 60-100 μίλια από την περιοχή τού Όργονον υποχωρούν τα σωματικά συμπτώματα. Ο Πίτερ κι εγώ τελικά μετακομίσαμε στο Ρέιντζλι".

Ο ίδιος ο Ράιχ στις 23 Απριλίου του 1951 σχολιάζοντας τις καταστροφικές εξελίξεις από το Πείραμα Όρανουρ σημείωνε στο προσωπικό του ημερολόγιο:
"Αυτή την εποχή περνώ μια ακόμα βαθιά κρίση σε ολόκληρη την ύπαρξή μου. Το πείραμα όρανουρ στην ουσία άγγιξε το βάθος του Σύμπαντος. Βρήκε και έφερε στην επιφάνεια το πλέον αδύνατο σημείο από τον χαρακτήρα του καθενός μας. Κουρέλιασε όλα τα προσωπεία, ακόμα και εκείνα που ήταν μαστορικά φτιαγμένα. Κατέστρεψε ολοκληρωτικά τη δουλειά που κάναμε εδώ".

Το 1952 συνέβη και ο πρώτος θάνατος γιατρού οργονομιστή του Ιμάνουελ Λεβίν από αυτοκινητικό ατύχημα για να ακολουθήσουν οι θάνατοι άλλων έξι οργονομιστών για διαφορετικούς λόγους, μέχρι να συμβεί και ο θάνατος του Ράιχ το 1957 από "καρδιακό επεισόδιο" λίγες ημέρες πριν αποφυλακιστεί. Τρεις ημέρες πριν πεθάνει είχε υποστεί ιατρική εξέταση. Στην αναφορά που συντάχθηκε δηλωνόταν ότι ήταν σε καλή φυσική υγεία...

Στο μεταξύ ο Ράιχ και η Οργονομία δέχονταν συνεχείς επιθέσεις βιτριολικά συκοφαντικές από ποικίλα συμφέροντα, που βρίσκονταν στο χώρο επαγγελματικών, επιστημονικών και ιδεολογικών συμφερόντων, ακόμα και στο χώρο μυστικών υπηρεσιών, και κυρίως από την Υπηρεσία Τροφών και Φαρμάκων των ΗΠΑ, η οποία απέκρυπτε στη διάρκεια της δίκης του Ράιχ (και για πολλά χρόνια στη συνέχεια) τον τρόπο, τον τόπο και τους επιστήμονες που είχαν εκτελέσει (με την κυριολεξία της λέξης) τα πειράματα του Ράιχ. Πολλά χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η διαδικασία ελέγχου ήταν μια γελοία αντιεπιστημονική παρωδία, δηλαδή μια βάρβαρη διαστρέβλωση των πειραματικών πρωτοκόλων και των ελέγχων που τηρούσε ο Ράιχ.

Μεταξύ άλλων γεγονότων που συνέβησαν τότε ήταν η διακοπή λειτουργίας (το 1953) από τον Μπέικερ της Κλινικής Οργονοενέργειας με τη σύμφωνη γνώμη του Ράιχ, ύστερα από οργανωμένες επιθέσεις που δέχονταν από τον Επίτροπο Υγείας της Νέας Υόρκης, ο οποίος κατευθυνόταν από διάφορα εμπορικά και επαγγελματικά συμφέροντα.

Ο συνδυασμός όλων αυτών των καταστάσεων κατάφερε να ματαιώσει την εξόχως δημιουργική εξέλιξη στον εκπαιδευτικό τομέα και να ανακόψει δραστικά την πορεία των ανακαλύψεων του Ράιχ, κυρίως ύστερα από τη φυλάκισή του, μέσω μιας δίκης παρωδίας στη διάρκεια της οποίας οι ανακαλύψεις του ουδέποτε τέθηκαν υπό τον έλεγχο της ακροαματικής διαδικασίας.