Οξεία κατατονική απόσυρση σε ένα παιδί τριών ετών
του Τσάρλς Κόνια (Charles Konia) M.D.
Ο J είναι ένα αγόρι 3 ετών που το έφερε η μητέρα του για εξέταση λόγω της απροθυμίας που παρουσίαζε να μιλά, του τραυλισμού του και του απλανούς του βλέμματος, καταστάσεις που διαρκούσαν για μήνες. Το παιδί μπήκε στο δωμάτιο θεραπείας μαζί με τη μητέρα του κι έμεινε ακολούθως μόνο μαζί μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι βρισκόταν σε κατάσταση πλήρους κατατονικής αφωνίας και απόσυρσης.
Ιστορικό της κύησης
Από την αρχή της κύησης οι γονείς φιλονικούσαν συνεχώς. Η μητέρα, που είχε στο ιστορικό της αρκετές αποβολές, έπασχε από άγχος και ανησυχούσε για το ενδεχόμενο μιας αυτόματης διακοπής της κύησης. Υπέφερε από έντονη πρωινή αδιαθεσία, κι αυτό την εμπόδιζε να φροντίζει τα άλλα δύο παιδιά της, ηλικίας τεσσάρων και έξι ετών. Στο πρώτο τρίμηνο της κύησης, οι συζυγικοί καυγάδες οξύνθηκαν και η μητέρα άρχισε να αποσύρεται από το σύζυγό της. Εκείνος ξεσπούσε με άγρια, απρόσμενα επεισόδια οργής και μια φορά μάλιστα, τη χτύπησε. Δε ζήτησε ποτέ συγνώμη για τη συμπεριφορά του, κάτι που την αναστάτωσε ακόμη περισσότερο. Συστάλθηκε σοβαρά κι ένιωσε αβοήθητη, απελπισμένη και μόνη. Όταν άρχισε ο τοκετός, ένα μήνα πριν από την ορισμένη ημερομηνία, ένιωσε συγκινησιακά παγωμένη και εντελώς αποσυρμένη από το σύζυγό της.
Πόνοι, τοκετός και μετα-γεννητική περίοδος
Η διαμάχη μεταξύ των γονέων συνεχίστηκε και μετά τους πόνους και τον τοκετό που κράτησε τρεις ώρες. Μετά τη γέννησή του ο J έκλαψε για 15 περίπου λεπτά κι έπειτα θήλασε ζωηρά. Η μητέρα συνέχισε να βιώνει άγχος ενώ θήλαζε, λόγω κυρίως των συζυγικών προβλημάτων. Μαζί με τη συνεχιζόμενη απόσυρση από το σύζυγό της, φοβόταν για τη σωματική της ασφάλεια εξαιτίας των βίαιων ξεσπασμάτων του. Ανησυχούσε επίσης επειδή δεν μπορούσε να δώσει στα παιδιά της τη φροντίδα και προσοχή που χρειάζονταν.
Ιστορικό της πρώτης παιδικής ηλικίας
Σε ηλικία 6 μηνών, ο J και η μητέρα του κόλλησαν ένα σοβαρό γριππώδες σύνδρομο με 4-5 ημέρες φαρυγγίτιδας και υψηλό πυρετό. Λόγω της καταβλητικής φύσης αυτής της νόσου, ο J ήταν πολύ αδύναμος για να θηλάσει και η μητέρα του ανίκανη να παράγει γάλα για περισσότερο από μια βδομάδα.
Μόνο μετά από αρκετούς μήνες συνήλθαν πλήρως και οι δυο τους. Στον 19ο μήνα, παρατηρήθηκε σοβαρή τερηδόνα στους άνω τομείς και απαιτήθηκε χειρουργική επέμβαση με αναισθησία. Η εχθρότητα του πατέρα, η οποία υποχώρησε σταδιακά, κατευθυνόταν πάντα προς τη μητέρα και ποτέ προς τα παιδιά. Τα μόνα άλλα αξιοσημείωτα γεγονότα που αναφέρθηκαν στην ανάπτυξη του J ήταν η καθυστέρηση του λόγου και της αγωγής τουαλέτας.
Πορεία της θεραπείας
Στην πρώτη συνεδρία που αναφέρθηκα προηγούμενα, ο J ήταν σε καταληπτική εμβροντησία. Δεν ανταποκρινόταν σε εξωτερικά ερεθίσματα και κάθε προσπάθεια ν' αποκτήσω επαφή μαζί του ήταν αποτυχημένη. Τον ξάπλωσα μπρούμυτα και μάλαξα απαλά τους ινιακούς μυώνες που ήταν υπερτροφικοί, κυρίως στην αριστερή πλευρά. Δεν υπήρξε αντίδραση. Σε αντιστοιχία με την καταληπτική κατάσταση που βρισκόταν, το υπόλοιπο μυϊκό σύστημα ήταν υποτονικό.
Μετά τη συνεδρία παρατήρησα τον J και τη μητέρα του και διαπίστωσα με έκπληξη ότι δεν υπήρχαν σημεία απόσυρσης. Τη ρώτησα αν είχε παρατηρήσει ποτέ αυτή την αντίδραση εμβροντησίας στο γιο της και έδειξε να ξαφνιάζεται από την ερώτησή μου. Η μόνη φορά που είχε μια ελαφριά απόσυρση - είπε - ήταν όταν τον άφησε μόνο με μια μπέιμπι-σίτερ. Επέμενε ότι αυτό ήταν μια ελαφριά απόσυρση και δεν είχε καμιά σχέση με τα 20 λεπτά πλήρους απόσυρσης που της περιέγραψα.
Στη δεύτερη συνεδρία έμαθα από τη μητέρα ότι ο J της ζήτησε να του κάνει μασάζ στο σβέρκο μετά την πρώτη συνεδρία. Τώρα εμφανίστηκε ξανά χωρίς αντιδράσεις, ατενίζοντας σαν χαμένος στο διάστημα. Επανέλαβα την ίδια διαδικασία όπως και την προηγούμενη εβδομάδα, χωρίς και πάλι ν' αντιδράσει.
Η τρίτη συνεδρία βιντεοσκοπήθηκε. Οι μαλάξεις στο ινίο προκάλεσαν κλάμα που κράτησε περίπου 30 λεπτά της ώρας. Δεν έκανα καμιά προσπάθεια να αποκτήσω επαφή μαζί του.
Στην τέταρτη συνεδρία έκλαψε και πάλι όταν του κινητοποίησα το ινίο δίχως ν' ανταποκριθεί στις απόπειρές μου για επαφή. Ενώ έκλαιγε, είχε το κεφάλι του γυρισμένο από την άλλη μεριά και όταν το κράτησα για ν' αναγκαστεί να με κοιτάξει, απέστρεψε το βλέμμα του. Ήταν ολοφάνερο πως η ισχυρή του τάση να αποσύρεται ήταν αποτέλεσμα των έντονων σπασμών και της ενεργειακής συστολής του ινίου και του πίσω αυχενικού τμήματος, που έφθανε έως το οπτικό τμήμα και περιελάμβανε τη βάση του εγκεφάλου. Ύστερα από αυτή τη συνεδρία έκλαψε για μισή ώρα και φάνηκε ότι είχε καλή επαφή. Η μητέρα του μου είπε πως αισθανόταν ότι η τάση του για απόσυρση είχε σχέση με τα συζυγικά προβλήματα του πρώτου τρίμηνου της κύησης, όταν αποσύρθηκε εντελώς από τον άντρα της. Είχε την εντύπωση πως αυτή η τάση απόσυρσης μεταδόθηκε με κάποιο τρόπο στο γιο της.
Στην πέμπτη συνεδρία, που επίσης βιντεοσκοπήθηκε, ο J έφερε ένα σκουλήκι για να μου το δείξει, αλλά σύντομα έπεσε σε κατατονική καταληψία. Η κινητοποίηση του ινιακού και αυχενικού τμήματος προκάλεσε επίμονο κλάμα. Όσο διατηρούσα επαφή μαζί του χαλαρώνοντας το ινίο του, μπορούσε να κλαίει. Μόλις όμως σταματούσε η επαφή, σταμάταγε το κλάμα. Ύστερα απ' αυτή τη συνεδρία, δεν τραύλιζε πια.
Στην αρχή της επόμενης συνεδρίας άρχισε να κλαίει αυθόρμητα ευθύς μόλις έφυγε η μητέρα του. Συνέχισα να κινητοποιώ το ινίο του και άρχισα να δουλεύω και στους μυώνες του ώμου.
Πριν μπει στο δωμάτιο θεραπείας για την επόμενη συνεδρία, ο J ζήτησε από τη μητέρα του να μείνει μαζί του. Αυτή με ρώτησε αν γινόταν, κι εγώ της απάντησα ότι θα μπορούσε να τον δει όταν θα τελείωνε η συνεδρία. Μόλις έφυγε, ο J άρχισε να κλαίει. Ρώτησαν τον J αν ήταν σφιγμένος ο λαιμός του κι αν ήθελε να δουλέψω εκεί. Η απάντησή του ήταν καταφατική ενώ έδειχνε πως δεν βρισκόταν σε κατάσταση κατατονικής εμβροντησίας. Έκλαψε βαθιά καθώς μάλαζα την κατάφυση του αριστερού τραπεζοειδή μυώνα στο ινίο. Στο τέλος της συνεδρίας είπε αυθόρμητα «αντίο».
Στην όγδοη συνεδρία, βιντεοσκοπημένη και αυτή, δεν ήταν πια κατατονικός όταν μπήκε στο δωμάτιο θεραπείας. Μου έδωσε δύο καρύδια που μάζεψε από το έδαφος έξω από το γραφείο, που τα θεώρησα σαν δώρο ευγνωμοσύνης και σαν παράκληση για την αποδοχή των γεννητικών οργάνων του. Απάντησε πάλι θετικά, όταν τον ρώτησα αν ήθελε να κινητοποιήσω το ινίο του και παραδόθηκε σε βαθείς λυγμούς. Συνεχής ελαφριά πίεση απελευθέρωσε τους σπασμούς και ο μυώνας χαλάρωσε, αν και στην αρχή ήταν πολύ ευαίσθητος και τεταμένος. Περισσότερο βαθύ κλάμα ήρθε στην επιφάνεια και συνοδεύτηκε από αυθόρμητο εμετό.
Σταδιακά το ινίο και οι μυώνες του ώμου χαλάρωσαν και η μητέρα του ανέφερε ότι μειώθηκε η τάση του να κοιτάζει με απλανές βλέμμα. Φαινόταν ζωντανός και με επαφή, και μου μίλησε με ενθουσιασμό για το νέο του ενδιαφέρον στη γυμναστική. Μετά από αυτό το σημείο, που δεν υπήρχε ένδειξη κατατονικής απόσυρσης και η ικανότητα του λόγου ήταν αυθόρμητη και φυσιολογική, η θεραπεία διακόπηκε.
Πηγή : Το Περιοδικό της Οργονομίας, τεύχος 11, σελίδες 48-51.
Κατεβάστε το παραπάνω άρθρο σε μορφή pdf :
Okseia_katatoniki_aposirsi.pdf205.23 KB.