Επίδραση του ιατρικού απορροφητή ΝΤΟΡ

Επίδραση του ιατρικού απορροφητή ΝΤΟΡ στο Ηλεκτροσκόπιο: Προκαταρκτική Έκθεση

του Τσάρλς Κόνια (Charles Konia) M.D.

Σημείωση: Το ηλεκτροσκόπιο είναι ένα όργανο πολύ απλό και αρκετά φθηνό, με το οποίο μπορεί κανείς να μελετήσει αξιόπιστα τις φυσικές ιδιότητες της οργονοενέργειας.

Η κλασική φυσική θεωρεί ότι η λειτουργία του είναι καλά κατανοητή, καθώς αυτό το απλό όργανο χρησιμοποιήθηκε επί δεκαετίες για να διδαχθούν οι σπουδαστές τις βασικές ιδιότητες των ηλεκτρικών φορτίων ότι δηλαδή τα ομώνυμα απωθούνται και τα ετερώνυμα έλκονται.

Η συσκευή αποτελείται από ένα κάθετο φύλλο μετάλλου, που πάνω σε αυτό βρίσκεται ένα άλλο φύλλο από χρυσό ή αλουμίνιο περικλειόμενα και τα δύο από γυαλί και μέταλλο. Όταν ένα φορτισμένο σώμα πλησιάσει ή έρθει σε επαφή με το μεταλλικό φύλλο παρατηρείται μια κίνηση του άλλου φύλλου μακριά του, επειδή τα δύο μεταλλικά φύλλα αποκτούν το ίδιο φορτίο, με αποτέλεσμα το ένα ν' απωθεί το άλλο.

Η αλληλεπίδραση αυτών των φορτίων - κατά την κλασική φυσική - συνιστά τη μελέτη του στατικού ηλεκτρισμού και του ατμοσφαιρικού ηλεκτρισμού.

Ο Ράιχ, ερευνώντας ιδιοφυώς τις ιδιότητες του ηλεκτροσκοπίου κατέδειξε ότι αυτό το «καλά γνωστό όργανο» είναι στην ουσία άγνωστο. Μια τεράστια κλίμακα ηλεκτροσκοπικών πειραμάτων που καταγράφονται στο έργο του «Οργονοτικός Παλμός» αποτελούν πρόκληση για τη σύγχρονη φυσική, καθώς αναδεικνύουν συνιστώσες στις οποίες δεν μπορεί να δοθεί η γνωστή κλασική ερμηνεία.

Το άρθρο που ακολουθεί, αποτελεί μια ακόμα απόδειξη των άγνωστων ιδιοτήτων του ηλεκτροσκοπίου και δείχνει ότι ο παράγοντας οργονοενέργεια παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στις παρατηρούμενες αντιδράσεις.

Γρηγόρης Χατζής, Φυσικός

Για κάποια χρόνια προσπαθούσαμε να καθορίσουμε φυσικές παραμέτρους για να μπορέσουμε να μετρήσουμε τα αποτελέσματα του ιατρικού απορροφητή ΝΤΟΡ (ΙΑΝ, ή στα αγγλικά medical DOR-buster). Σύμφωνα με την κλασική φυσική, το ηλεκτροσκόπιο (Ηλ.) είναι μια συσκευή που μετράει τα ηλεκτροστατικά φορτία. Όπως αποκάλυψε ο Ράιχ, υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στην κλασική ηλεκτροστατική ενέργεια και την οργονοενέργεια. Μάλιστα, ο Ράιχ θεωρούσε το «στατικό» ηλεκτρισμό ως ειδική έκφραση της οργονοενέργειας. Σύμφωνα με την ανακάλυψη του Ράιχ, ότι ο νεφοδιαλυτής «απορροφά» ενεργειακό φορτίο από την ατμόσφαιρα, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί εάν μια μικρογραφία του νεφοδιαλυτή, ο ΙΑΝ, θα απορροφούσε φορτίο από ένα ηλεκτροσκόπιο.

Διαδικασία

Ο τύπος του ΙΑΝ που χρησιμοποιήθηκε σ' αυτό το πείραμα ήταν ίδιος μ' αυτόν που χρησιμοποιήθηκε και για προηγούμενες μελέτες (1). Αποτελείται από 10 σωλήνες επιχρυσωμένου σιδήρου, τοποθετημένους σε 2 σειρές από πέντε σωλήνες η κάθε σειρά, 12 ιντσών μάκρος ο καθένας με διάμετρο γύρω στη μισή ίντσα. Αυτοί οι σωλήνες, λοιπόν, στηρίχθηκαν πάνω σ' ένα επίσης επιχρυσωμένο ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο πλαίσιο το οποίο, με τη σειρά του, συνδέθηκε με έναν εύκαμπτο σωλήνα μήκους 6 ποδιών και διαμέτρου 3/4 της ίντσας, πλαστικοποιημένο στην εξωτερική επιφάνεια, τοποθετημένο σε δοχείο με τρεχούμενο νερό.

Χρησιμοποιήθηκε ένα ηλεκτροσκόπιο τύπου Kolbe. Πρόκειται για ηλεκτροσκόπιο μεγάλης ακρίβειας με κλίμακα 10 υποδιαιρέσεων. Είναι το μόνο που ενδείκνυται για να αναπαραχθούν τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης. Επειδή η διαταραχή που προκαλεί η μετακίνηση του οργάνου επηρεάζει τις ενεργειακές του ιδιότητες (ασταθείς λανθασμένες ενδείξεις), όπως συμβαίνει και σε άλλα οργονοτικά συστήματα, το Ηλ. δε μετακινήθηκε καθόλου για μερικές μέρες έως ότου αρχίσουν τα πειράματα.

Μέθοδος

Κάθε πείραμα αποτελείται από τέσσερα μέρη :

1. Μια αρχική μέτρηση αναφοράς.
2. Μια μέτρηση κατά την οποία ο ΙΑΝ τοποθετείται κοντά στο Ηλ., χωρίς το πρώτο να έχει συνδεθεί με τρεχούμενο νερό.
3. Μια μέτρηση κατά την οποία το Ε1 εκτίθεται σε ένα MDB συνδεδεμένο με τρεχούμενο νερό.
4. Μια τελική μέτρηση αναφοράς.

Οι μετρήσεις έγιναν υπό αυστηρά σταθερές συνθήκες. Αρχικά το Ηλ. φορτίστηκε με μια πλαστική ράβδο ούτως ώστε η αλουμινένια βελόνα του να φτάσει στην υψηλότερη ένδειξη. Καταγράφηκε ο χρόνος που χρειάστηκε η βελόνα, για να κατέβει από αυτήν την ένδειξη στην αμέσως χαμηλότερη. Το διάστημα αυτό είναι ο χρόνος εκφόρτισης. Κατόπιν αποφορτίστηκε τελείως το Ηλ., ακουμπώντας με το δάκτυλο τη μεταλλική του ράβδο. Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και για την επόμενη μέτρηση.

Μία έως πέντε μετρήσεις έγιναν για κάθε μέρος του πειράματος, ανάλογα με το πόσο αξιόπιστες τιμές είχαμε από το χρόνο εκφόρτισης. Είναι φανερό ότι, με μεγαλύτερους χρόνους εκφόρτισης, χρειάστηκαν λιγότερες μετρήσεις για να έχουμε κάποια συγκριτικά επίπεδα ακρίβειας. Έτσι, όταν ο χρόνος εκφόρτισης αναφοράς του Ηλ. ήταν μεγαλύτερος από εννέα λεπτά, παίρναμε τουλάχιστον τρεις τιμές για κάθε μέρος. Για να εξασφαλίσουμε μεγαλύτερη αξιοπιστία, εκεί όπου ο χρόνος εκφόρτισης ήταν υπερβολικά μικρός, οι μετρήσεις γίνονταν όχι μόνο μεταξύ της πρώτης και δεύτερης ένδειξης αλλά επίσης μεταξύ της πρώτης και της τρίτης. Μ' αυτό το τρόπο, ο χρόνος των μετρήσεων (χρόνος εκφόρτισης) αυξήθηκε.

Ο ακριβής τρόπος μέτρησης για κάθε μέρος είχε ως εξής :

1. Αρχική μέτρηση αναφοράς. Πάρθηκαν αρκετές μετρήσεις αναφοράς ούτως ώστε να υπάρχει ένα ευρύ πεδίο τιμών αναφοράς για την επιπλέον διασφάλιση των συμπερασμάτων. Ανακαλύφθηκε ότι η πρώτη και η δεύτερη μέτρηση διέφεραν, ίσως λόγω της εσωτερικής δυνατότητας του Ηλ. να κρατάει μεγαλύτερο φορτίο αφού είχε φορτισθεί για πρώτη φορά. Μετά την πρώτη μέτρηση, οι τιμές συνήθως σταθεροποιούνταν και έτσι είχαμε αρκετά αξιόπιστες μετρήσεις αναφοράς. Έτσι, η πρώτη μέτρηση αναφοράς του Ηλ. συνήθως παραγραφόταν.

2. ΙΑΝ που δεν είναι συνδεμένος με τρεχούμενο νερό. Ο ΙΑΝ τοποθετήθηκε προσεκτικά σε απόσταση ενός εκατοστού από το γυάλινο κλωβό του Ηλ., με τρόπο ώστε να διασφαλιστεί η μη διαφοροποίηση των υπολοίπων συνθηκών του πειράματος. Ο εύκαμπτος σωλήνας τοποθετήθηκε μέσα σ' ένα άδειο, γυάλινο μπολ (δίπλα στην παροχή του νερού) στο νεροχύτη, μέσα στο οποίο άρχισε να πέφτει νερό, αργότερα κατά τη διάρκεια του τρίτου μέρους του πειράματος.

Επειδή το νερό έλκεται από την οργόνη, η κατά λάθος πτώση σταγόνων νερού από τη βρύση επάνω στο Ηλ. θα είχε σαν αποτέλεσμα πτώση του φύλλου του. Έτσι, όσο ο ΙΑΝ ήταν συνδεμένος με τρεχούμενο νερό, λήφθηκε μέριμνα για να μη διαφύγουν σταγονίδια νερού από τη βρύση στον αέρα κοντά στη συσκευή. Αυτό επιτεύχθηκε ως εξής:

Α. Με την τοποθέτηση ενός σωλήνα από το στόμιο της βρύσης μέχρι το νεροχύτη όπου είχε συνδεθεί το MDB με τρεχούμενο νερό. Έτσι, ελαχιστοποιήθηκε η πιθανότητα διαφυγής σταγονιδίων.

Β. Με την απομόνωση της βρύσης από τον αέρα γύρω από τη συσκευή, βάζοντας ένα χώρισμα πάνω από το νεροχύτη.

Αφού εξασφαλίσθηκε έτσι ο ΙΑΝ, έγιναν οι μετρήσεις γι' αυτό το στάδιο του πειράματος.

1. ΙΑΝ συνδεμένος με νερό. Η παροχή νερού άρχισε σιγά-σιγά και το Ηλ. φορτίσθηκε σε σημείο που πήραμε τις μετρήσεις.

2. Τελικές μετρήσεις αναφοράς. Ο ΙΑΝ απομακρύνθηκε από την περιοχή επήρειας ίου Ηλ. μαζί με την παροχή νερού και πήραμε τις σχετικές μετρήσεις.

Οι ενδείξεις στο Ηλ., ενόσω το νερό έτρεχε με τη βρύση ανοιγμένη εντελώς, δεν έδειξαν να επηρεάζουν τη συσκευή. Μ' αυτό το πολύ ευαίσθητο Ηλ. μπορούμε να πάρουμε τιμές με μεγάλο βαθμό ακρίβειας. Όταν η αναλογία εκφόρτισης μεταξύ δύο ενδείξεων ήταν μερικά λεπτά, η ακρίβεια που είχαμε ήταν ± 15 δευτερόλεπτα.

Αποτελέσματα

Το σχήμα 1 δείχνει τις μετρήσεις του 2ου, 3ου και 4ου μέρους του πειράματος σαν ποσοστά των αρχικών τιμών του 1ου μέρους. Οι μετρήσεις έγιναν σε έξη ξεχωριστά πειράματα με ένα σύνολο 13 τουλάχιστον τιμών για κάθε στάδιο του πειράματος. Σ' αυτή τη μελέτη δεν είδαμε καμιά σημαντική διαφορά μεταξύ των τιμών του 1ου μέρους και αυτών του 2ου. Ωστόσο, μια πτώση 63.2% μεταξύ των τιμών του 1ου και του 3ου μέρους, δείχνει ότι ο ΙΑΝ, όταν απορροφά ενέργεια, επηρεάζει το Ηλ. μόνο όταν το πρώτο είναι συνδεμένο με τρεχούμενο νερό. Όταν αυτό συνέβαινε ήταν συνήθως άμεσο. Ο βαθμός εξασθένησης του φορτίου στη βελόνα του Ηλ. ήταν χοντρικά ανάλογος με τη διάρκεια της απορρόφησης του ΙΑΝ. Η αύξηση των τιμών στο 4ο μέρος δείχνει ότι το Ηλ μάλλον «ανάρρωνε» από την επήρεια της απορρόφησης από τον ΙΑΝ. Αυτό βασίσθηκε στη παρατήρηση του ότι οι τιμές των μετρήσεων του 4ου μέρους ανέβαιναν συνεχώς μέχρι που έφτασαν στον αρχικό χρόνο εκφόρτισης του 1ου μέρους.

Σχόλια

Αυτό το προκαταρκτικό πείραμα δείχνει ότι το φορτίο του Ηλ. μπορεί να επηρεαστεί από ο ΙΑΝ. Όταν ένας ΙΑΝ που συνδέεται με τρεχούμενο νερό στραφεί πάνω σ' ένα Ηλ., απορροφά φορτίο όπως φαίνεται από την επιταχυμένη πτώση της βελόνας του Ηλ.. Άλλες μελέτες ελέγχου έδειξαν ότι, ένας ΙΑΝ που δεν συνδέεται με τρεχούμενο νερό, αλλά και το ίδιο το τρεχούμενο νερό από μόνο του, δεν αλλάζουν, στην ουσία, καθόλου το βαθμό εκφόρτισης.

Η επίδραση του ΙΑΝ πάνω στο Ηλ. είναι ίδια μ' αυτή που έχει και πάνω στο συσσωρευτή οργονοενέργειας (ORgone Accumulator - ORAC). Σ' αυτή την περίπτωση, η απορρόφηση που κάνει ο ΙΑΝ στον συσσωρευτή οργόνης (ORAC) προκαλεί μια πτώση στη διαφορά θερμοκρασίας του συσσωρευτή (Το-Τ). Η επαναφορά στις κανονικές συνθήκες μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν ο ΙΑΝ απομακρυνθεί από την περιοχή του συσσωρευτή. Και στις δύο περιπτώσεις (ηλεκτροσκοπίου και συσσωρευτή) το οργονοτικό φορτίο του συστήματος μειώνεται.

Είναι βασικό να έχουμε ένα μεγάλο σύνολο τιμών αναφοράς για το βαθμό εκφόρτισης. Ωστόσο κατά τη διάρκεια κάποιων πολύ φορτισμένων ημερών, όπου τα σύννεφα cumulus έχουν μεγάλη κινητικότητα, είναι δύσκολο να πετύχει κανείς σταθερές τιμές αναφοράς. Η εφαρμογή της ανωτέρω διάταξης σε κλειστό χώρο αποκλείει στο μέγιστο τον επηρεασμό των αποτελεσμάτων από άλλες ατμοσφαιρικές και φυσικές παραμέτρους. Ομοίως, όταν ο χρόνος εκφόρτισης είναι υπερβολικός, όπως κάτω από άσχημες περιβαλλοντικές συνθήκες, είναι μάλλον αδύνατο να πετύχουμε αποτελέσματα που να βγάζουν νόημα και να προσφέρονται για εξαγωγή συμπερασμάτων. Ο χρόνος εκφόρτισης μεταξύ δύο ενδείξεων πρέπει να είναι τουλάχιστον ένα λεπτό. Προφανώς, όσο μεγαλύτερος ο χρόνος εκφόρτισης, τόσο πιο αξιόπιστη θα είναι η μέτρηση.

Όπως και σε κάθε περίπτωση οργονοτικής λειτουργίας, η αλληλεπίδραση μεταξύ του ΙΑΝ και του Ηλ. δεν είναι μηχανική και άρα είναι μεταβλητή σε κάποιο βαθμό. Μερικές φορές, παρατηρούνται εντυπωσιακές αντιδράσεις, ενώ άλλες φορές έχουμε μικρή ή καθόλου ανταπόκριση.

Αυτά τα πειράματα δεν μπορούν να εξηγηθούν από τη μηχανιστική άποψη. Απλά, δεν είναι δυνατό να κατανοήσουμε πως όταν στρέφουμε έναν ΙΑΝ, συνδεμένο με τρεχούμενο νερό, πάνω σε ένα Ηλ., αυξάνεται ο βαθμός εκφόρτισης (ή αντίθετα, μειώνεται ο χρόνος εκφόρτισης), ενώ η ίδια διαδικασία έχει αποτέλεσμα την πτώση της διαφοράς θερμοκρασίας σ' ένα συσσωρευτή. Αυτά τα πειράματα μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο με λειτουργικούς όρους, όπου η λειτουργία της ελεύθερης από ύλη οργονοενέργειας θεωρείται ο κοινός παρονομαστής των υπό μελέτη φαινομένων.

Οι τιμές του 2ου, 3ου και 4ου μέρους εκφράζονται σαν ποσοστό των τιμών του 1ου.
Ν = αριθμός μετρήσεων +-> Ν = 5

Σχήμα 1

Βιβλιογραφία

1. Konia C.: «Τα θερμικά αποτελέσματα του ΙΑΝ του Ράιχ», Journal of Orgonomy, 6:48, 1972.
2. Konia C.: «Μια έρευνα πάνω στις θερμικές ιδιότητες του συσσωρευτή οργόνης», Journal of Orgonomy, 8:51, 1972.

Πηγή : Το Περιοδικό της Οργονομίας, τεύχος 10, σελίδες 67-71.

Κατεβάστε το παραπάνω άρθρο σε μορφή pdf :
Xrisi_tou_iatrikou_aporofiti.pdf307.01 KB.